ἀδάματος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

ἀδάματος

Bailly

ἀ·δάματος, ος, ον [δᾰᾰ]
1 indompté, ESCHL. Ch. 54, etc. ; SOPH. O.R. 205 ;
2 p. suite, vierge, SOPH. Aj. 450.

Étym. ἀ, δαμάω.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ον, = ἀδάμαστος, unconquered, A. Ch. 54, Th. 233, S. OT 205, etc. ; of females, unwedded, S. Aj. 450; untamed, μόσχος ἀ. πέσημα δίκε E. Ph. 640. — Trag. word, always in lyr. (exc. S. Aj. l.c.); restored by Elmsl. for ἀδάμαντος or -αστος of codd. ἀδαμάτωρ, ἡ, epith. of Hecate, PMagPar. 1.2717.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

unbezwinglich, πόλις Aesch. Spt. 215 ; σέβας Ch. 53 ; unvermählt, θεά, Athene, Soph. Aj. 445, u. öfter.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)