ἀγρο·νόμος, ος, ον :
   I adj. :
      1 champêtre, rustique, OD. 6, 106 ; SOPH. O.R. 1103, etc. ;
      2 sauvage, ESCHL. Ag. 142 ; OPP. H. 1, 27 ;
   II subst. agronome, inspecteur chargé de la police des campagnes, vraisembl. dans les régions non boisées (p. opp. à ὕλωρος) corresp. à l’ἀστυνόμος pour la police urbaine, à Athènes, PLAT. Leg. 760 b, etc. ; ARSTT. Pol. 6, 8, 6.

➳ Fém. -νόμη, ANTH. 7, 196.

Étym. ἀγρός, νέμω.

ον, (< νέμομαι) haunting the country, Νύμφαι Od. 6.106; θῆρες A. Ag. 142 (lyr.), cf. Hp. Vict. 2.49; βοτῆρες Epic. Oxy. 1015.7. Subst. ἀγρονόμος, ὁ, (< νέμω) a magistrate in charge of the country districts, Pl. Lg. 760b, al., cf. Arist. Pol. 1321b30. ἀγρόνομος, ον, affording open pasturage, πλάκες, αὐλαί, S. OT 1103, Ant. 785 (both lyr.); ὕλη Oppian. H. 1.27.

landbewohnend (VLL οἱ ἐν ἀγροῖς διατρίβοντες), Νύμφαι Od. 6.106 (ἅπαξ εἰρημ.; Megaklides las ἀγρόμεναι παίζουσιν ἀνὰ δρία παιπαλόεντα, s. Scholl.); von Tieren, auf dem Felde lebend, θῆρες Aesch. Ag. 140 ; αὐλαί, ländl. Wohnungen, Soph. Ant. 782 ; πλάκες O.R. 1103, wo Hermann ἀγρόνομοι schreibt, denn Schol. erkl. τόπος ἔνθα τὰ ἄγρια νέμεται ; Dion.Per. 187 steht ἀγρόνομοι μασυλῆες falsch ; Mel. 111 (VII.196) ἀγρονόμη μοῦσα, ländlicher Gesang, – ὁ ἀγρονόμος, ein Beamte in Athen, Aufseher über die Stadtländereien, oft bei Plat. Legg.