ἀγνωμονέω-ῶ :
      1 faire preuve d’ignorance, d’inadvertance ou d’ingratitude ; εἴς ou πρός τινα, DÉM. 257, 14 ; 309, 25 ;
      2 agir sans réflexion, sans ménagement, avec violence : περί τινα, PLUT. Alc. 19, à l’égard de qqn ; d’où au pass. être méconnu ou traité injustement, DS. Exc. Vat. p. 90, 7 ; PLUT. M. 137 d, 766 c, Cam. 18 ;
      3 agir avec mauvaise foi : περί τι, PLUT. Cam. 28, en vue de qqe ch.

Étym. ἀγνώμων.

to be ἀγνώμων, act without right feeling, X. HG 1.7.33; coupled with ἀδικεῖν, Zeno Stoic. 1.69; ἀ. εἴς τινα to act unfeelingly or unfairly towards one, D. 18.94, Men. Sam. 292; πρός τινα Apollod.Com. 7.6; with a neut. Adj., μή νυν τὰ θνητὰ θνητὸς ὢν ἀγνωμόνει Trag.Adesp. 112; abs., disregard a summons, be contumacious, PStrassb. 41.16 (iii AD); ἀ. περί τινα, περί τι, Plu. Alc. 19, Cam. 28; c. acc., treat unfairly, τὴν πόλιν Him. Or. 2.31; — Pass., to be so treated, Plu. 2.484b; ἀγνωμονηθείς Id. Cam. 18; ὑπὸ τοῦ πατρός POxy. 237v40 (ii AD).
act ill-advisedly, Aq. 1 Ki. 13.13.

(ἀγνώμων), bei Xen. Hell. 1.7.33, unverständig, unbillig sein ; bei den spät. Attik. schlecht handeln, εἴς τινα Dem. cor. 94 ; πρός τινα ibd. 248, wie Plut. Phoc. 27 ; sehr oft bei Plut. περί τι und τινα, z.B. Cam. 28, Alc. 19 (Num. 12 absol. dem εὐγνωμονεῖν, recht handeln, entggstzt ; Vit. Pud. 13 ἀγνωμονῶν καὶ ἀδικῶν); vgl. Apollon. com. Stob. Flor. 116.35, auch öfter im pass. beleidigt, ungerecht behandelt sein, z.B. Cam. 18, Ant. 24.