ή, όν [ᾱᾰ]
      1 brillant, éclatant, splendide, en parl. du soleil, EMPÉD. 172 Mullach ; d’une eau limpide, IL. 2, 307 ; des membres, IL. 19, 385 ; HÉS. O. 335 ; p. ext. beau, magnifique, en parl. d’un bois, IL. 2, 506 ; de présents, IL. 1, 23, 213, etc. ; en parl. de pers. beau ou noble, illustre, IL. 2, 7, 36, etc. ;
      2 ironiq. brillant, fier : κέρᾳ ἀγλαέ, IL. 11, 385 (toi qui es) fier d’un morceau de corne, en parl. d’un archer qui combat de loin avec son arc.

➳ Fém. ἀγλαός, THGN. 985 ; EUR. Andr. 135. Épq. et lyr. ; chez les Trag. seul. dans les chœurs, SOPH. O.R. 152 ; EUR. l. c.

Étym. inconnue ; p.-ê. rapprochement avec ἀγάλλω ou ἀγανός, ἀγαυός.

[ᾰᾰ], ή, όν, also ός, όν Thgn. 985, E. Andr. 135: — splendid, shining, bright, epith. of beautiful objects, ἀ. ὕδωρ Il. 2.307, etc. ; γυῖα 19.385, cf. B. 16.103; μηρία Hes. Op. 337; ἥβης ἀ. ἄνθος Tyrt. 10.28, cf. Thgn. l.c., B. 5.154; then generally, splendid, beautiful, ἄποινα Il. 1.23; δῶρα ib. 213, etc. ; ἔργα Od. 10.223; ἄλσος Il. 2.506, cf. Pi. N. 4.20, Simon. 13, etc. ; noble, glorious, ἀγλαόν [ἐστιν] ἀνδρὶ μάχεσθαι γῆς πέρι Callin. 1.6. of men, either beautiful or famous, noble, Il. 2.736, 826, Hes. Sc. 37, Pi. O. 14.7, B. 16.2, etc. ; c. dat. rei, famous for a thing, κέρᾳ ἀγλαός, sarcastically, Il. 11.385. — Ep. and Lyr. word, twice in Trag. (lyr.) ἀγλαὰς Θήβας S. OT 152; Νηρηΐδος ἀγλαὸν ἕδραν E. l.c. ; also in later poetry, as Theoc. 28.3. Adv. ἀγλαῶς Ar. Lys. 640. (Perh. containing base γελα- in reduced form.)

ή, όν, auch 2 End., Eur. Andr. 135, mit Ἄγαμαι, ἀγάλλω, αἴγλη zusammenhängend, für ἀγαλός, so zum Teil schon die Alten ; meist durch λαμπρός erkl., eigtl. glänzend, ὕδωρ, hell, klar, Il. 2.307 ; prächtig, herrlich, Hom. δῶρα, Il. 1.213 u. sonst, ἄποινα Il. 1.23, ἄλσος 2.506, Od. 6.291, εὖχος, herrlicher Ruhm, Il. 7.203 ; von Menschen : ruhmvoll, vornehm, Hom. häufig ἀγλαὸς υἱός, von den Söhnen der Fürsten ; auch ἀγλαὰ τέκνα. So auch Pind. ἀνήρ Ol. 14.7 ; Ποσειδᾶν I. 7.27 ; γέρας Ol. 8.11 ; τύμβος N. 4.20 ; παῖδες I. 5.59 ; νῖκαι N. 11.20 ; πλοκαμοί P. 4.82 u. sonst. Oft bei Theogn.; Soph. Θῆβαι O.R. 251 ; Eur. ἀγλαὸς θεᾶς ἕδρα Andr. 135 ; strahlend, neben ἀννέφελος Arat. Phaen. 415, wie auch χρυσός in einem Verse bei Plat. Ep. I.310 a.
• Adv., ἀγλαῶς ἔθρεψέ με Ar. Lys. 640.