ου (ὁ) blâme, reproche, SIM. fr. 8, 2 ; PD. N. 7, 90 ; ESCHL. Ag. 937, etc. ; p. opp. à ἔπαινος, PLAT. Leg. 730 b, 798 d, Rsp. 492 c, etc. ; PLUT. M. 50 b, etc. ; au plur. PLAT. Pol. 287 a, etc. ; PLUT. M. 35 a, etc. ; ψόγον φέρειν, PLAT. Conv. 182 a ; ἔχειν, PLAT. Leg. 823 b ; ὑπέχειν, PLAT. Rsp. 403 c, supporter ou subir un reproche ; λαμϐάνειν, EUR. Hel. 852, recevoir un reproche ; εἰς ψόγον ἄγειν, PLAT. Leg. 642 c, ou πρὸς ψόγον ἄγειν, PLAT. Leg. 411 c, induire en blâme, blâmer ; ψόγον ἐπιφέρειν τινί, THC. 1, 70, etc. adresser un blâme à qqn ; au pl. ψόγους ποιεῖν, PLAT. Leg. 829 c, faire des reproches, adresser un blâme : cf. PLAT. Gorg. 483 b, etc. ; ARSTT. Poet. 4, 8.

Étym. ψέγω.

ὁ, (< ψέγω) blamable fault, blemish, flaw, ἄνευ ψόγου τετυγμένος Simon. 5.2.
blame, censure, ὀνείδεα καὶ ψ. Xenoph. 11.2; σκοτεινὸς ψ. Pi. N. 7.61; μὴ τὸν ἀνθρώπειον αἰδεσθῇ ψόγον A. Ag. 937, cf. E. Ph. 94; pl., ἐπὶ ψόγοισι δεννάσεις ἐμέ S. Ant. 759; οὐ ψιλῶ ψόγους κλύειν cj. for ψόφους in E. Ion 630; also in Com. and Prose, Ar. Th. 146, 895, etc. ; τοῖς πέλας ψ. ἐπενεγκεῖν Th. 1.70, cf. 2.45; ψ. φέρειν Pl. Smp. 182a; ψ. ἔχειν to be blamed, Id. Lg. 823b; ψ. ἀμουσίας ὑφέξοντα Id. R. 403c; pl., ἐγκώμιά τε καὶ ψόγους ποιεῖν ἀλλήλοις lampoons, Id. Lg. 829c, cf. Grg. 483c, al., Arist. Po. 1448b27; τὸ… κάλλος καὶ ψ. πολλῶν γέμει Men. 703; — c. dat., ἄλγος σοί, ψ. δὲ σῷ πατρί E. Hel. 987.

ὁ, eigtl. Verkleinerung, Verminderung, dah. Herabsetzung, Herabwürdigung, Tadel ; Pind. N. 7.61 ; Simonds. fr. 139 ; Aesch. Ag. 911 u. öfter ; Soph. Ant. 755 ; oft Eur., z.B. μή μοι ἔλθοι φαῦλος ψόγος Phoen. 94, ψόγον τρέμουσα δημοτῶν El. 643 ; Ar. Th. 146 ; u. in Prosa : Thuc. 1.70 ; ψόγον φέρειν Plat. Symp. 182a ; ψόγον ἀμουσίας ὑφέξοντα Rep. III.403c ; Ggstz ἔπαινος Legg. VII.823b ; ἐγκώμια καὶ ψόγους ποιεῖν ἀλλήλοις VIII.829c.

1. a blamable fault, a blemish, flaw , [Simonides Lyricus (Refs 6th c.AD)]
2. blame, censure , [Pindar (Refs 5th c.BC), variant datesTragica Adespota, etc.; ψόγον τινὶ ἐπενεγκεῖν [Thucydides (Refs 5th c.BC)] (ML)