ά, όν [ᾰῠ] sans consistance, d’où :
      1 fragile, frêle, mince, TH. Sens. 73 ;
      2 friable, cassant, ARSTT. H.A. 3, 1, 23 ; TH. H.P. 7, 9, 4 ;
      3 qui cède sous la pression, p. opp. à γλισχρός, ARSTT. Meteor. 4, 9, 23 ; Sens. 4, 6 ; en parl. de l’air, ARSTT. An. 2, 8, 7 ; de la terre, TH. C.P. 2, 4, 11 ; des chairs, GAL. 16, 740.

• Cp. -ώτερος, GEOP. 3, 3, 10 ; 9, 6, 2.

Étym. ψάω.

όν, friable, crumbling, of the roe in fish, Arist. HA 510b26; ἰχθῦς… τοὺς σαρκώδεις καὶ ψ. Diocl. Fr. 141; opp. γλίσχρος, Arist. Mete. 387a15; of bread, Gal. 6.523; of cheese, opp. κολλώδης, ib. 698 (Comp.); of meat, Ruf. ap. Orib. 4.2.8 (Comp.); τὸ ὕδωρ ψ. Arist. Sens. 441a25; of air, Id. de An. 419b35; of earth, Thphr. CP 2.4.11, Nic. Al. 145; γῆ ψαθυρωτέρα Gp. 3.3.10; of the texture of some bulbs, Thphr. HP 7.9.4; of leaves in a salad, Hp. Liqu. 5 (Comp.); also ψαδυρόν· ἀσθενές, μαδαρόν, ψαθυρόν, Hsch. (the form is Att. acc. to Gal. 16.760), and ψαθαρά· εὔθλαστα, etc., Hsch. ; cf. ψαφαρός.

όν, zerreiblich, zerbrechlich, locker, mürbe, im Ggstz des Dichtern, Festen ; vom Fischrogen, Arist. H.A. 3.1 ; auch weich, zart, im Ggstz des Harten, Theophr. u. A.; und trocken, spröde, bröckelig, im Ggstz des Zähen, Klebrigen, Ggstz γλίσχρος, Arist. Meteor. 4.9. S. auch ψαφαρός.