ικος (ἡ) [ῐκ] boyau, AR. Eq. 1179 ; d’ord. au pl. tripes, AR. Pax 717 ; Ran. 576 ; fr. 52, 547 ; PHÉRÉCR. (ATH. 269 a) ; EUB. 3, 234 Meineke.

Étym. χολάς.

ικος, ἡ, later ὁ (Phryn. 283, Id. PS p. 125 B.); — mostly in pl. χόλικες, = χολάδες, guts or bowels of oxen, χόλικες βοός Pherecr. 108.15, Eub. 63.4 (anap.); without βοός, Ar. Ra. 576, Fr. 82 (anap.); χόλικες ἑφθαί Id. Pax 717; sg., Id. Eq. 1179, Milet. 6.21 (V BC); Com. κρόκης χόλιξ wool-sausages, cf. κρόκη 1.3. (Cf. χολάς.)

ικος, ἡ, später auch ὁ, s. Lobeck Phryn. 310 u. Moeris ; gew. im plur. χόλικες, die Eingeweide, Gedärme, Kaldaunen ; ἑφθαί Ar. Eq. 1175, Vesp 1144, Pax 701 ; χόλικες βοός Pherecrat. bei Ath. VI.269a.