ας (ἡ) [ῡ] mélange de plusieurs sucs, mixtion, ANON. de incred. 3 var.

Étym. *χυμεύω de χυμός.

ἡ, the art of alloying metals, alchemy, Zos.Alch. ap. Syncell. p. 24 Dindorf (written χημεία, but khumia in the Syriac version, Diels Antike Technik p. 109), Olymp.Alch. p. 94 B. (χυμεία), Joann. Antioch. Fr. 15.3 (FHGiv p. 548 (χημ-), and so Suid. s.v. δέρας, but (χειμ-) in Anon. Incred. 3 cod.), Fr. 165 (FHGiv p. 601, χημία cod. P, χημεία Suid. s.v. Διοκλητιανός (vv. ll. χειμεία, μοιχεία), Id. s.v. χημεία (v.l. χειμ-)). (Named from its supposed inventor χύμης (v.l. χημ-, χειμ-) acc. to Zos.Alch. l.c., cf. eund. pp. 169, 172B. (χυμ-), Olymp.Alch. p. 84B. (χημ-); more prob. from χύμα, cf. Diels l.c.)

[ῡ], ἡ, = χύμευσις, Sp.