χρυσο·φόρος, ος, ον [ῡ]
      1 qui porte des vêtements ou des parures d’or, HDT. 4, 104 ; SIM. fr. 93 ; EUR. Hec. 153 ; LYC. (ATH. 564 b) ; LUC. D. mort. 14, 2 ;
      2 qui porte une cargaison d’or, APP. Mithr. 82 ;
      3 qui produit de l’or, TEUCER (SUID.) ;
      4 τὸ χρυσοφόρον, DIOSC. 1, 113, l’ambre jaune (d’ord. ἤλεκτρον).

Étym. χρ. φέρω.

ον, wearing gold, golden ornaments or apparel, Μῆδοι Simon. 90; παρθένοι Lycophronid. 1, cf. Hdt. 4.104; δειρή E. Hec. 152 (anap.). epith. of Ὁμόνοια, BMus.Inscr. 4.481*. 471 (Ephes., ii AD). as a priestly title (cf. χρυσοφορέω 1), συνέδριον χρυσοφόρων Ephes. 2 No.83c; χ. στρατηγός BCH 28.81 (Tralles); χ. alone, CIG 2929 (ibid.).
carrying gold, ἡμίονος App. Mith. 82.
producing gold, περὶ χ. γῆς, title of work by Teucer Cyzic. ap. Suid. s.v. Τεῦκρος. χρυσοφόρον, τό, = ἤλεκτρον 1, Dsc. 1.83.

[ῡ],
1) Gold, goldene Kleider, goldenen Schmuck tragend ; Eur. Hec. 150 ; Her. 4.104 ; παρθένοι Ath. XIII.564b ; σπατάλη Περσῶν Rufin. 37 (V.27).
2) Gold bringend, hervorbringend, Goldsand mit sich führend, von Flüssen.