cracher avec force ou avec bruit, EUR. Cycl. 626 ; AR. Th. 381 ; τι, EUP. (ATH. 646 f) rejeter qqe ch. en crachant avec bruit ; avec un neutre adv. : αἱματῶδες χρ. HPC. 1145 g, cracher du sang ; cf. LUC. Cat. 12.

Étym. cf. χρεμετίζω ; lat. screo.

aor. εχρεμψάμην Luc. (v. infr.), Jul. Or. 7.205c : — clear one΄s throat, hawk and spit, cough, E. Cyc. 626; esp. before making a speech, Ar. Th. 381; χ. ὡς πτύσων Gal. Protr. 8; c. acc., αἱματῶδες χ.
spit blood, Hp. Epid. 5.14; μῆλα χ. Eup. 163 (lyr.); πλατὺ χρεμψάμενος Luc. Cat. 12, cf. Pr. Im. 20; — Pass., πράσα… χρέμπτεται are expectorant, Ruf. ap. Orib. inc. 4.28. (Akin to χρεμετίζω.)

sich räuspern, bes. ausspucken ; Eur. Cycl. 626 ; σιώπα, πρόσεχε τὸν νοῦν· χρέμπτεται γὰρ ἤδη, ὅπερ ποιοῦσ' οἱ ῥήτορες Ar. Th. 381 ; Luc. Catapl. 12 ; auch kom. μῆλα χρέμπτεται, Eupol. bei Ath. XIV.646f.