ή, όν, qui concerne les chœurs, les danses, PLAT. Leg. 670 a ; ARSTT. Probl. 19, 15, Poet. 12, 5 ; τὸ χορικόν, AR. Eq. 589 ; XÉN. Mem. 3, 4, 5 ; ARSTT. Poet. 12, 1, chœur dans les pièces de théâtre.

Étym. χορός.

ή, όν, of or for a choral dance, ἡ χ. μοῦσα Pl. Lg. 670a; αἱ ᾠδαὶ αἱ χ. the choral songs in Tragedy and Comedy, Arist. Pr. 918b14; χ. μέλη Id. Po. 1452b21; χορικά (sc. μέλη) Ar. Eq. 589 (lyr.); χορικόν, τό, choral part of a drama, Arist. Po. 1452b22; οἱ χ. (sc. αὐλοί) Poll. 4.81. Adv. -κῶς Ael. NA 2.11.

zum Chore gehörig, den Chor betreffend, vom Chore ; Ar. Eq. 587 ; τῆς χορικῆς μούσης Plat. Legg. II.670a ; τὸ χορικόν, der Chorgesang in der Tragödie u. Komödie, Arist. poet. 12 u. Sp.