ῆς (ἡ) :
      1 libation, SOPH. O.C. 470, 1599 ; particul. libation en l’honneur des morts, p. opp. à λοιϐή ou σπονδή, libation en l’honneur des dieux ; χοὴν χεῖσθαι νεκύεσσιν, OD. 10, 518 ; 11, 26, verser une libation en l’honneur des morts ; d’ord. au plur. : χέειν τύμϐῳ, ESCHL. Ch. 85, répandre des libations sur un tombeau ; χοὰς χεῖσθαί τινι, ESCHL. Pers. 219, répandre des libations en l’honneur de qqn ; χοὰς φέρειν τινί, ESCHL. Pers. 609, apporter des libations pour qqn ; χοὰς σπένδειν, EUR. Or. 1322 ; κατασπένδειν, EUR. Or. 1187 ; ἐπισπένδειν, ESCHL. Ch. 147, verser des libations ; χοὰς διδόναι τινί, SOPH. Ant. 902, etc. offrir des libations à qqn ; αἴρειν, EUR. Hec. 529, lever un vase pour verser des libations ; στάξαι εἰς τάφον, EUR. Her. 1041, faire couler des libations goutte à goutte sur un tombeau ; τυμϐεύειν τινί, SOPH. El. 406, verser des libations sur un tombeau ; χοαῖσι στέφειν νέκυν, SOPH. Ant. 431, verser des libations tout autour d’un mort, etc. ;
      2 écoulement, eau qui coule, SOPH. fr. 469.

➳ Dor. acc. χοάν [ᾱ] X. ÉPH. 108, 12.

Étym. χέω.

ἡ, (< χέω) pouring out of liquid, drink-offering, esp. made to the dead or over their graves (opp. λοιβή, σπονδή made to the gods), χοὴν χεῖσθαι νεκύεσσιν (where it is mixed with milk), of honey, wine, and water, poured out in succession, Od. 10.518, cf. 11.26, Arist. Mu. 400b22; freq. in Trag., always in pl. (as also Hdt. 7.43), χέουσα κηδείους χοάς A. Ch. 87; χοὰς φέρειν τινί Id. Pers. 609, Ch. 15, etc. ; χ. γῇ τε καὶ φθιτοῖς χέασθαι Id. Pers. 219 (troch.), cf. S. OC 477; κεχυμένων χοᾶν A. Ch. 156 (lyr.); σπεῖσαι, κατασπείσειν, ἐπισπένδειν, E. Or. 1322, 1187, A. Ch. 149; πέμπειν Id. Pers. 624 (anap.); δοῦναι S. Ant. 902, etc. ; πατρὶ τυμβεῦσαι χ. Id. El. 406; αἴρειν, στάξαι, E. Hec. 529, Heracl. 1040; χοαῖσι στέφειν τὸν νέκυν S. Ant. 431; ἱλάσκεσθαι γῆν X. Cyr. 3.3.22. rarely of libations in general, S. OC 469, 1599. generally, stream, Ἀχέροντος ἄρσενας χοάς Id. Fr. 523. — Mostly poet.

ἡ, Guß, Ausgießung ; bes. ein Trankopfer, eine Spende, wie sie bes. bei Totenopfern gebraucht wurden, χοὴν χεῖσθαι νεκύεσσιν, Od. 10.518, 11.26, wo diese Totenspende aus einem Gemisch von Honig, aus Wein und aus Wasser besteht, die in drei Güssen, eins nach dem andern ausgegossen wurde. So auch χοὴν φέρειν, ἐπιφέρειν, κομίζειν. Dah. αἱ χοαί, das Totenopfer, inferiae, χοὰς χέασθαι Her. 7.43 ; χοὰς γῇ τε καὶ φθιτοῖς χέασθαι Aesch. Pers. 215, 616 ; τύμβῳ χέουσα τάσδε κηδείους χοάς Ch. 85, u. öfter in diesem Stücke, welches davon den Namen hat ; Soph. O.C. 470, 978, Ant. 427 u. öfter. – Aber auch ῥυτῶν ὑδάτων ἐνεγκεῖν λουτρὰ καὶ χοάς ποθεν, reinigendes Wasser, O.C. 1595. – Eur. öfter ; auch in Prosa, Xen. Cyr. 3.3.22.