ης (ἡ) :
      1 écrou de fer au centre du moyeu, où s’adapte l’essieu d’une voiture, ESCHL. Sept. 153 ;
      2 p. suite, bout de l’essieu dans le moyeu, SOPH. El. 717, 745 ; EUR. Rhes. 118 ; fig. ressort qui fait mouvoir un corps : χνόαι ποδῶν, ESCHL. Sept. 371, les ressorts des pieds, càd. le mouvement agile des pieds.

➳ Ion. χνοίη, SIM. (SEXT. 213, 14).

Étym. cf. κνάω.

Ion. χνοίη, axle-box, nave, ἄξων ἐν χνοίῃσιν Parm. 1.6; prob. in Emp. 46; ἔλακον ἀξόνων βριθομένων χνόαι A. Th. 153 (lyr); ἔθραυσε δ’ ἄξονος μέσας χνόας S. El. 745, cf. 717; ἀντύγων χνόας E. Rh. 118. metaph, χνόαι ποδῶν the joints on which the feet play, as the wheels on the axle, A. Th. 371.

ἡ, ion. χνοίη, wie χοινίκη, χοινικίς, die eiserne Büchse des Rades, welche die Achse aufnimmt, auch die Achse selbst ; Parmenid. bei S.Emp. adv. math. 7.111 ; Soph. El. 745 ; ἔλακον ἀξόνων βριθομένων χνόαι Aesch. Spt. 138 ; Eur. Rhes. 118 ; – das Knarren, welches durch die Reibung der Achse an der Büchse entsteht, übh. Geräusch, χνόαι ποδῶν Aesch. Spt. 356. Vgl. χνόος, κνόη, κνόος.