GRC
χηραμός
JSON
Bailly
οῦ (ὁ, p. exc. ἡ, v. ci-dessous) [ᾰ] trou creux, cavité, tanière, IL. 21, 495 ; ARSTT. H.A. 9, 11, 2 ; LYC. 181, etc.
➳ ἡ χηραμός, A.RH. 4, 1452 ; plur. hétérocl. τὰ χηραμά, NIC. Th. 55, 149.
Étym. pré-grec.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
hole, cleft, hollow, κοίλην εἰσέπτατο πέτρην, χηραμόν, of a rock pigeon, Il. 21.495, cf. Arist. HA 614b35, Hld. 8.16; χ. [σφηκῶν] Lyc. 181; of a mouse΄s hole, Babr. 107.13; of a hollow in the hilt of a sword, Ach.Tat. 3.20, 21; of a shell, Id. 2.11; of the hollows on the sides of the tongue, Poll. 2.107. — The gend. is undetermined in Hom. ; fem., A.R. 4.1452, prob. in Arist. l.c. ; masc., Ael. NA 3.26, Philostr. VA 2.14; heterocl. pl. χηραμά, τά, Nic. Th. 55, 149, Q.S. 9.382; cf. χηλαμός, χαραμός, χειραμός.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ὁ, Loch, Erdloch, Felsloch, Höhle, Schlupfwinkel ; Hom. einmal, Il. 21.495 φύγεν ὥς τε πέλεια, ἥ ῥάθ' ὑπ' ἴρηκος κοίλην εἰσέπτατο πέτρην, χηραμόν, Schol. Il. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι αὐτὸς ἐξηγεῖται, τί ἐστι χηραμός, ὅτι κοίλη πέτρα ; – σφηκῶν Lycophr. 181 ; Arist. u. Folgde.
Bei Sp. auch ἡ χηραμός, Ap.Rh. 4.1452 ; vgl. Jacobs Ach.Tat. p. 523 ; auch findet sich der heterogene plur. τὰ χηραμά, Nic. Th. 55, 149.
Bei Hesych. auch χαραμός.
Bei Sp. auch ἡ χηραμός, Ap.Rh. 4.1452 ; vgl. Jacobs Ach.Tat. p. 523 ; auch findet sich der heterogene plur. τὰ χηραμά, Nic. Th. 55, 149.
Bei Hesych. auch χαραμός.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
