η, ον :
   I litt. ouvert, càd. poreux, spongieux, HPC. Aph. 1256 ; ARSTT. Meteor. 2, 3, 37 ; p. opp. à στερρός, ARSTT. Probl. 23, 29 ; subst. τὸ χ. DS. 3, 14, nature spongieuse ;
   II p. suite, flasque, mou, sans consistance, en parl. de choses, PLAT. Pol. 282 e, ATH. 82 f, etc. ; NIC. Th. 897, etc. ; en parl. de l’air, dilaté, SPT. Sap. 2, 3 ; d’un vin, visqueux, GEOP. 7, 15, 5 ; en parl. de pers. ALCIPHR. 3, 58 ; p. suite :
      1 vide, vain, frivole, sot, PD. P. 2, 112 ; N. 8, 78 ; joint à διάκενος, PLUT. M. 59 c ; à φλυαρώδης, PLUT. Lyc. 6, etc. ; χ. ὄνομα, AR. Av. 819, nom superbe, pompeux ;
      2 gonflé de vanité ou d’orgueil, PLAT. Leg. 728 e ; ARSTT. Nic. 4, 3, 6.

• Cp. -ότερος, PLAT. Soph. 227 b ; ATH. 309 b ; GEOP. 12, 2, 4, etc.

➳ Fém. -ος, PLAT. Leg. 728 e ; ARSTT. Probl. 23, 29.

Étym. cf. χάος.

η, ον, but ος, ον Pl. Lg. 728e, Arist. Pr. 934b11; — of tissues, porous, spongy, Hp. Aph. 5.67; χ. ὀστέα, such as the collar-bone, Id. Art. 14; loose, συστροφή Pl. Plt. 282e; μαστοί Sor. 1.88; ἅλες χ. καὶ λεπτοὶ ὥσπερ χιών Arist. Mete. 359a32; γῆ, opp. στερρός, Id. Pr. l.c., cf. Ephor. 65 (e) J. ; loose-grained, of timber, Thphr. HP 3.4.3, 5.3.3; also of the fruit of the medlar, spongy, ib. 3.12.5; χαυνότατος πυρετός, = ῥοώδης¹ II. a, Erot. s.v. σπόγγοι· τὸ χ. D.S. 3.14. Adv. -νως, of garments hanging loosely, Hdn. 4.15.3; of bandaging, Pall. in Hp. Fract. 12.285C. metaph, empty, frivolous, νόος Sol. 11.6; πραπίς Pi. P. 2.61; κενεᾶν ἐλπίδων χαῦνον τέλος Id. N. 8.45; χαῦνα μὲν τότ’ ἐφράσαντο Sol. 34; χαύνους τὰς ψυχὰς καὶ θρασείας ποιεῖ conceited, Pl. Lg. 728e; ὁ μεγάλων ἑαυτὸν ἀξιῶν, ἀνάξιος ὤν, χαῦνος Arist. EN 1123b9; Comp., οἱ χαυνότεροι τεχνῖται Phld. Rh. 1.376 S. Adv. -νως sluggishly, Eustr. in EN 379.15.
of vast extension, ὄνομα Ar. Av. 819. Adv. χαύνως frivolously, Simp. in Epict. p. 121 D. (Cf. χάος.)

3, auch 2 Endgn, wie Plat. Legg. V.728e, auseinanderklaffend, fallend, erschlafft, locker, lose, schwammig, aufgedunsen ; χαῦνόν τι Ar. Av. 819, wo der Schol. es πλατὺ καὶ μέγιστον erkl., τὰ γὰρ χαῦνα εἰς πλατὺ ἁπλοῦται ; Plat. ὅσα τὴν συστροφὴν χαύνην λαμβάνει Polit. 282e. – Uebtr., weichlich, χαῦνον δέμας κρατύνειν Paul.Sil. 74 (VII.307); nachlässig, töricht, νοῦς Solon. frg. 19.1, χαῦνα ἐφράσαντο bei Plut. Sol. 16, 30 ; πραπίς Pind. P. 2.61 ; τέλος N. 8.45, ein eitles, nichtiges Ziel ; τὰ μὲν χαύνους τὰς ψυχὰς καὶ θρασείας ποιεῖ ; im Ggstz von ταπεινάς, Plat. Legg. V.728e ; ἐλπίς Ep. VII.341e.