ῆρος (ὁ) [χᾰ]
   I celui qui grave ou entaille, EURYPHAM. (STOB. 556, 8) ; en parl. de choses, instrument pour creuser ou graver, E. BYZ. 413 ;
   II signe gravé, empreinte, ESCHL. Suppl. 279 ; PLAT. Pol. 289 b ; particul. :
      1 empreinte de monnaie, EUR. El. 559 ; ARSTT. Pol. 1, 6, etc. ;
      2 figure gravée sur le bois, la pierre ou un métal, PLUT. M. 214 f, 577 e, 1120 f, etc. ; DS. 3, 67 ; POL. 6, 35, 7 ; LUC. Herm. 44 ;
      3 fig. signe distinctif, marque, caractère extérieur propre à une pers. ou à une ch. : προσώπου, HDT. 1, 116, traits particuliers du visage ; abs. les traits du visage, PLUT. M. 906 d, etc. ; γλώσσης, HDT. 1, 57, 142, caractères d’une langue ; fig. τῆς εὐγενείας, PLUT. Thes. 7 ; ἀρετᾶς, EUR. H.f. 658, caractère de noblesse ; abs. nature particulière ou caractère d’une personne, DH. Thuc. 23, etc. ; d’un peuple, POL. 18, 17, 7 ; particul. caractère du style, style propre à un écrivain, DH. Dem. 8, 9, 13, etc. ; D. PHAL. § 36, etc.

Étym. χαράσσω.

ῆρος, ὁ, (< χαράσσω) engraver, Euryph. ap. Stob. 4.39.27; one who mints coins, IPE 1²16 A 14 (Olbia, iii BC).
graving tool, Daimachus 4J. (pl.) ap. St.Byz. s.v. Λακεδαίμων.
die, stamp, IG2². 1013.64, 1408.11, 1424a120, 280, 1469.107; in a simile, Arist. GA 781a28.
branding-iron, Clara Rhodos 2.171 (ii BC).
mark engraved, impress, stamp on coins and seals, ἀργύρου λαμπρὸς χ. E. El. 559, cf. Pl. Plt. 289b, Arist. Pol. 1257a40; coin type, standard, ἦν δ’ ὁ ἀρχαῖος χ. δίδραχμον Id. Ath. 10.2, cf. OGI 339.45 (Sestos, ii BC), D.S. 17.66; Κότυος χ. Head Hist. Num. 2285 (Thrace, i BC); hence, in pl., = χάραγμα 1.2, PFlor. 61.21 (i AD); metaph, οἷς ἡ ἀρετὴ εὐδοξίας χαρακτῆρα τοῖς ἔργοις ἐπέβαλεν set a stamp upon them, Isoc. 1.8; Κύπριος (s.v.l.) χαρακτὴρ… ἐν γυναικείοις τύποις εἰκὼς πέπληκται A. Supp. 282. esp. of figures or letters, οἱ τῶν γραμμάτων χ. Plu. 2.214f; ὁ τύπος τῶν χ. ib. 577f, cf. 1120f, D.S. 3.67; of the letters used by Hp. in Epid. 3.1, Zeno and Apollonius ap. Gal. 17(1).618, cf. 524sq. ; of a single letter of the alphabet, Jul. Or. 2.72a; ξυλήφια βραχέα ἔχοντα χαρακτῆρα Plb. 6.35.7; brand on a camel, PGen. 29.8 (ii AD); of symbols in a prescription, Gal. 13.995; of magical symbols (such as the seven vowels), τῶν χ. ἡ ἀπόρρητος φύσις Jul. Or. 7.216c, cf. Iamb. Myst. 3.13, Sallust. 15; of hieroglyphs, opp. γράμματα, Luc. Herm. 44. metaph, distinctive mark or token impressed (as it were) on a person or thing, by which it is known from others, characteristic, character, χ. γλώσσης, of a particular dialect, Hdt. 1.57, 142; χ. αὑτὸς ἐν γλώσσῃ S. Fr. 176; χ. ἡμεδαπὸς τῶν ῥημάτων Ar. Pax 220; ὁ Ἑλληνικὸς χ. Greek idiom, D.H. Pomp. 3; freq. of persons, feature, ὁ χ. τοῦ προσώπου Hdt. 1.116; εἰληφέναι χαρακτῆρα ἑκατέρου τοῦ εἴδους Pl. Phdr. 263b; οἱ τῆς ὄψεως χ. D.S. 1.91; ἀνδρῶν οὐδεὶς χ. ἐμπέφυκε σώματι E. Med. 519; δεινὸς χ. κἀπίσημος… ἐσθλῶν γενέσθαι Id. Hec. 379; φανερὸς χ. ἀρετᾶς Id. HF 659 (lyr.); ἠθικοὶ χ., title of work by Thphr. ; pl., οἱ χ. the features of the face, J. AJ 13.12.1, cf. OGI 508.13 (Ephesus, ii AD); χ. μορφῆς ἐμῆς ib. 383.60 (Nemrud Dagh, i BC, sg.); [τοῦ ἐμβρύου] Sor. 1.33 (pl.); hence, type or character (regarded as shared with others) of a thing or person, rarely of an individual nature, ἀνδρὸς χ. ἐκ λόγου γνωρίζεται Men. 72; χ. μοχθηρότατον παραπλάττεσθαι Phld. Rh. 1.6 S. ; τὸν χ. τὸν Διογένους Arr. Epict. 3.22.80; τίνα ἔχει χ. τὰ δόγματα· ib. 4.5.17; of nations, Plb. 18.34.7.
style, freq. in Rhet., ὁ Δημοσθένους χ. D.H. Dem. 9, cf. Pomp. 1, Cic. QF 2.15 (16).5; χ. δικανικός Phld. Rh. 2.137S. ; χ.
optimi the ideal type, Cic. Orat. 11.36, cf. 39.134; χ. ἰσχνός, μεγαλοπρεπής, γλαφυρός, δεινός Demetr. Eloc. 36, cf. D.H. Dem. 33; χ. λέξεως Id. Lys. 11; χ. Ἀσιανός Str. 13.1.66.
impress, image, τῆς ὑποστάσεως [τοῦ θεοῦ] Ep. Heb. 1.3; πάθους, ἀρετῆς, Longin. 22.1, Eun. Hist. p. 243 D. ; abs., οἱ Σεβάστειοι χ. the imperial seal, i.e. the emperor himself, IG 5(2).268.24 (Mantinea, i BC).
Gramm., typical form, A.D. Synt. 20.10, 103.23.

ῆρος, ὁ, eigtl. das Werkzeug zum Eingraben, Einschneiden, Einprägen, und die Person, die dies tut, Eurypham. bei Stob. fl. 103.27. – Gew. das Eingegrabene, Eingeschnittene, das Gepräge, z.B. bei Münzen, übh. in Stein, Metall od. Holz eingegrabene Schrift und Figuren, übh. das Bild ; χ. ἐν τύποις πέπληκται Aesch. Suppl. 279 ; Eur. El. 559 ; neben νόμισμα καὶ σφραγῖδες Plat. Polit. 289b. – Uebertr., das Kennzeichen, Merkmal, die einer Person od. Sache gleichsam aufgeprägte Eigentümlichkeit, woran man sie erkennt u. sie von andern unterscheidet ; γλώσσης, προσώπου, Her. 1.57, 142, 116 ; ἀνδρῶν οὐδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι Eur. Med. 519 ; τῶν ῥημάτων Ar. Pax 220 ; τηλικοῦτον εὐδοξίας χαρακτῆρα ἐπέβαλε τοῖς ἔργοις Isocr. 1.8 ; εἰληφέναι τινὰ χαρακτῆρα ἑκατέρου τοῦ εἴδους Plat. Phaedr. 263b ; u. Sp., τῆς εὐγενείας Plut. Thes. 7. Der Charakter eines Schriftstellers, der dem Schriftsteller eigentümliche Styl, Schaefer zu Dion.Hal. C.V. p. 359. – Schilderung, Charakterisierung.

χαρακτήρ, -ῆρος, ὁ
(< χαράσσω, to engrave), [in LXX: Lev.13:28 (צָרֶבֶת), 2Ma.4:10, 4Ma.15:4 א R * ;]
__1. a tool for graving.
__2. a stamp or impress: as on a coin or seal; metaph., χ. τ. ὑποστάσεως, Heb.1:3.†
(AS)