ᾶς (ἡ) [χᾰ]
      1 joie, plaisir, ESCHL. fr. 251 ; SOPH. Tr. 129 ; EUR. Alc. 579, etc. ; PLAT. Def. 413 c, etc. ; au pl. PLUT. M. 1092 e ; χαρὰν χαίρειν, PLUT. M. 1091 e ; NT. Matth. 2, 10, éprouver de la joie, se réjouir ; χαρὰν διδόναι τινί, SOPH. Tr. 201, donner de la joie à qqn ; χαρᾷ, ESCHL. Ag. 1630, Ch. 233 ; SOPH. El. 906, fr. 88 ; ὑπὸ χαρᾶς, XÉN. Cyn. 6, 15 ; χαρᾶς ὕπο, ESCHL. Ag. 540 ; διὰ τὴν χαράν, PLUT. Dem. 20, par l’effet de la joie ; μετὰ χαρᾶς, XÉN. Hier. 1, 25 ; POL. 22, 17, 12, etc. ; σὺν χαρᾷ, SOPH. El. 934, 1336 ; ἅμα χαρᾷ, XÉN. Cyr. 7, 5, 32 ; EUR. I.T. 832, avec joie ;
      2 ce qui réjouit le cœur (repas, SPT. Esth. 9, 18 ; NT. Matth. 25, 21 ; chant, SPT. Esaï. 55, 12 ; paix, Esaï. 55, 12) ; joie, NT. Phil. 4, 1, etc.

Étym. χαίρω.

ἡ ; (< χαίρω) : — joy, delight, first in Sappho Supp. 1.6, then in Trag. and (less freq.) in Com. and Prose; c. gen., στόματος ἐν πρώτῃ χ., of a hungry man, A. Fr. 258; c. gen. objecti, joy in or at a thing, μελέων E. Alc. 579 (lyr.); πρὸς χαρὰν λόγων in accordance with joyous tidings, S. Tr. 179 (v.l. χάριν)· κέρτομος θεοῦ χ.
a joy sent by some mocking god, E. Alc. 1125; ἅμα χαρᾷ δακρυούσας X. HG 7.2.9; χ. ἐπί τινι Pl. Def. 413e; ἔδωκας ἡμῖν χ. S. Tr. 201; ἐλάβομεν χ. E. Ion 1449 (lyr.); ἐμπλῆσαί τινα χαρᾶς Id. Ph. 170; χαρά μ’ ὑφέρπει A. Ag. 270; λέγεις μοι χαράν wishest me joy, Ar. Pl. 637 (lyr.); χ. ἐνεργάσασθαι Gorg. Hel. 8; χαίρειν ἀνδραπόδων τινὰ χαράν Plu. 2.1091e, cf. Ev. Matt. 2.10; ἡδονὴ καὶ τέρψις καὶ χ. Pl. Phlb. 19; ἀπορέουσι… χαρᾶς Democr. 293, cf. Epicur. Fr. 2; ζήλου καὶ χαρᾶς καὶ ἐπαίνων ἡ πόλις ἦν μεστή D. 18.217; εἴσελθε εἰς τήν χ. τοῦ Κυρίου σου Ev. Matt. 25.21; χαρᾷ with joy, A. Ag. 1630, Ch. 233, etc. ; μετὰ χαρᾶς Com.Adesp. 771, X. Hier. 1.25, LXX 1 Ch. 29.22, al. ; μετὰ μεγάλης χ. Plb. 21.34.12 (s.v.l.); μετὰ πολλῆς χ. BGU 1141.3 (i BC), cf. 1768.7 (i BC); χαρᾶς ὕπο A. Ag. 541; ὑπὸ χ. X. Cyn. 6.15; σὺν χαρᾷ S. El. 934, etc. ; opp. λύπη, Sor. 1.46, al. in concrete sense, a joy, of persons, χ. μου Ep. Phil. 4.1, cf. 1 Ep. Thess. 2.20.

ἡ, die Freude ; Tragg. oft : χαρᾶς ὕπο, aus, vor Freude, Aesch. Ag. 527, 573 ; χαρᾷ δὲ μὴ 'κπλαγῇς φρένας Ch. 231 ; Soph. u. Eur.; χαρὰν λέγειν τινί Ar. Plut. 637 ; u. in Prosa ; Plat. vrbdt ἡδονὴ καὶ τέρψις καὶ χαρά, Phil. 19c.

χαρά, -ᾶς, ἡ
(< χαίρω), [in LXX for שִׂמְחָה, שָׂשׂוֹן, etc. ;]
joy, delight: Luk.1:14 15:7, 10, Jhn.15:11 16:22, 24 17:13, Act.8:8, 2Co.1:24 7:13 8:2, Gal.5:22, Col.1:11, Php.2:2, 1Jn.1:4, 2Jn.12; opp. to κατήφεια, Jas.4:9; to λύπη, Jhn.16:20; χ. τῆς πίστεως, Php.1:25; ἀγαλλιᾶσθαι (χαίρειν, which see), χαρᾷ, Jhn.3:29, 1Pe.1:8; χ. ἔχειν, Phm 7; πληροῦν (-οῦσθαι) χαρᾶς, Act.13:52, Rom.15:13, 2Ti.1:4; ποιεῖν χ. μεγάλην, Act.15:3; ἀπὸ τῆς χ., Mat.13:44, Luk.24:41, Act.12:14; ἐν χ., Rom.15:32; μετὰ χαρᾶς, Mat.13:20 28:8, Mrk.4:16, Luk.8:13 10:17 24:52, Php.1:4 2:29, Heb.10:34 13:17; id. beforeπνεύματος ἁγίου, 1Th.1:6; χ. ἐν π. ἁ, Rom.14:17; χ. ἐπί, 2Co.7:4; διά, 1Th.3:9; ὅτι, Jhn.16:21; ἵνα, III Jn 4 By meton., of the cause or occasion of joy: Luk.2:10, 2Co.1:15, WH, txt., R, mg., Php.4:1, 1Th.2:19-20, Heb.12:2, Jas.1:2; ἡ χ. τ. κυρίου, Mat.25:21, 23.†
(AS)