ας (ἡ) v. χῆρος.

Ion. χήρη, ἡ, widow, χῆραι γυναῖκες Il. 2.289; μήτηρ χ. 22.499; μὴ παῖδ’ ὀρφανικὸν θήῃς χ. τε γυναῖκα 6.432; λείπειν τινὰ χ. ἐν μεγάροισιν 22.484, 24.725, cf. S. Aj. 653, E. Andr. 348, Tr. 380; χήρας δὲ γυναῖκας ἐποίησαν Lys. 2.71; as a name of Hera, Paus. 8.22.2 (χῆραι· αἱ μὴ ἔχουσαι ἄνδρας, Hsch. ; ἡ μονωθεῖσα ἀπ’ ἀνδρὸς χ. Poll. 3.47). Com., of a dish, widowed, i.e.
without sauce, Sotad.Com. 1.26. later masc. χῆρος, widower, Arist. HA 612b34 (of birds), Call. Epigr. 17, Gramm. post Hdn. Epim. 286. χῆρος, α, ον, Adj, metaph, bereaved, χῆρα μέλαθρα E. Alc. 862 (anap.); μάνδραι Call. Cer. 106; βίος Epigr.Gr. 406.13 (Iconium); εὐνή IG 14.1389 i 12; δόμος Call. Epigr. 22; δρυμοὶ χ.
bereft of men, AP 9.84 (Antiphan.); c. gen., Il. 6.408; φάρσος… στελεοῦ χῆρον ἐλαϊνέου AP 6.297 (Phanias), cf. Vett.Val. 117.6; χήρους γυναικῶν οἰκεῖν Str. 7.3.4; τὰ χῆρα φρονήσεως Ph. 1.601; ναῦς ὕδατος χ. Ael. NA 13.28. (Cf. χωρίς, χατίζω, Skt. jáhāti ΄abandon, renounce΄.)

ἡ, ion. χήρη (vgl. χῆρος, eigtl. die Beraubte, nämlich des Mannes), die Wittwe, u. adj. verwittwet ; χῆραί τε γυναῖκες Il. 2.289 ; ἣ τάχα χήρη σεῦ ἔσομαι 6.408, vgl. 22.484 ; μήτηρ χήρη 499 ; Soph. Aj. 638 ; Eur. Andr. 348, Troad. 380 ; χήρας γυναῖκας ἐποίησαν Lys. 2.71 ; Sp.

χήρα, -ας, ἡ
[in LXX chiefly for אַלְמָנָה ;]
a widow: Mat.23:13 (Rec., R, mg.), Mrk.12:40-43, Luk.2:37 4:25 7:12 18:3, 5 20:47 21:2-3, Act.6:1 9:39, 41, 1Co.7:8, 1Ti.5:3-5 5:11 5:16, Jas.1:27; γυνὴ χ., Luk.4:26; of one of an ordo viduarum (see CGT, in l), 1Ti.5:9; metaph., of a city forsaken, Rev.18:7.†
(AS)