χηνός (ὁ, ἡ) oie, IL. 2, 460 ; OD. 19, 552 ; HDT. 2, 45 ; AR. Av. 521 ; XÉN. An. 1, 9, 26 ; EUB. (ATH. 519 a) ; ARSTT. H.A. 8, 3, 16 ; PLUT. Cam. 27 ; ἡ χήν, OD. 15, 161, 174 ; GEOP. 1, 3, 9 ; 14, 22, 9 ; ATH. 384 b et c ; EUB. PLUT. ll. cc.

➳ Acc. pl. irrég. χένας, ANTH. 7, 546 ; dor. nom. χάν [ᾱ] EPICH. fr. 103 Ahrens.

Étym. cf. lat. anser, sscr. hansa.

ὁ and ἡ, Dor. χάν, gen. χηνός ; Ion. gen. pl. χηνῶν (not χηνέων) Hdt. 2.45; irreg. acc. pl. χένας AP 7.546 : — wild goose, Anser cinereus, χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων Il. 2.460; χ. πλατυγίζων καὶ κεχηνώς Eub. 115, cf. Arist. HA 593b22; εἰ μὴ σὺ χηνὸς ἧπαρ ἢ ψυχὴν ἔχεις Eub. 101.
tame goose, χῆν’ ἥρπαξ’ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ Od. 15.174, cf. 161; χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν 19.536; χ. τιθασός S. Fr. 866; ὥσπερ χῆνα σιτευτὸν… ἔτρεφέ με Epigen. 2; γάλακτι χηνός, of an unknown luxury, Eub. 90.5; ἥπατα χηνῶν Plu. 2.965a. νὴ or μὰ τὸν χῆνα was Socrates’ oath, Ar. Av. 521 (anap., ubi v. Sch.), Cratin. 231, Zen. 5.81. (Cf. Skt. haṃsás, Lith. žąsìs, OHG. gans, all. = goose.)

gen. χηνός, ἡ, im Att. gew. ὁ, die Gans, nach dem Aufsperren des Schnabels benannt ; χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων Il. 2.460, 15.692, u. öfter ; masc. ist es deutlich Od. 19.552, fem. 15.161, 174, χηνέων Her. 2.45 ; χὴν συγγεγραμμένος Ar. Av. 805 ; τὸν χῆνα ὀμνύναι 521 ; Xen. An. 1.9.26 ; χὴν πλατυγάζων καὶ κεχηνώς Eubul. bei Ath. XII.519a ; – χένας als acc. plur. steht Ep.adesp. 667 (VII.546).