(τὸ) [ᾰ] seul. acc. sg. tas de petites pierres et de sable, gravier, IL. 21, 319.

Étym. pré-grec ; apparenté à χαράδρα.

εος, τό, silt, gravel, and rubbish, brought down by torrents, ἅλις χέραδος περιχεύας Il. 21.319; μὴ κίνη χέραδος Sappho 114, cf. Alc. 105 Lobel, Pi. P. 6.13, A.R. 1.1123; χεράδες (pl.) is given by Hsch., χεράδας is f.l. in Sappho l.c. (ap. EM 808.39), and so χεράδι (for χεράδει) in Pi. l.c., and χεράδος (for χέραδος) in A.R. l.c. ; χέραδος is confirmed by Sch. Il. l.c., Apollon. Lex., EM 808.40.

τό, wie χεράς, Geröll von Sand u. Steinen, Kies, dergleichen die Flüsse anschwemmen, Il. 21.319, wo aber schon alte Gramm. es für den gen. von χεράς nahmen, es χεράδος betonten u. mit ἅλις verbanden.