ou φύμα, ατος (τὸ) :
      1 excroissance, ARCHIL. 123 ; HDT. 3, 133 ; HPC. V. med. 18 ; PLAT. Tim. 85 c ;
      2 tumeur, abcès, HPC. Prorrh. 94.

➳ Dat. pl. poét. φυμάτεσσι, M. SID. 83.

Étym. φύω.

ατος, τό, (< φύω) growth, ἐπανεκλήθη ὡς ἐς φῦμα ζωῆς beginning of a fresh life, Aret. SD 2.13; but usu., that which grows, Archil. 136; freq. of diseased growths, tumour, tubercle, etc., Hdt. 3.133, Hp. VM 22, Pl. Ti. 85c, Thphr. HP 9.11.1, Od. 59, IG4²(1).123.4 (Epid., iv BC), etc. ; φῦμα φύειν, φῦμα φύεται, Hp. Prorrh. 2.10, 11. [υ Archil. l.c. ; φυμάτεσσι only late, Marc.Sid. 83.]