φωτός (ὁ, qqf. ἡ, v. les sens) poét. c. ἀνήρ, homme, d’où :
      1 (ὁ, ἡ) être humain, homme ou femme, IL. 5, 214 ; 11, 472, 613, etc. ; 17, 149, etc. ; OD. 16, 102 ; 18, 219, etc. ; ESCHL. Pers. 242, Ag. 398 ; SOPH. O.C. 281, 1018, etc. ; φωτῶν γένος, ESCHL. Pr. 550, la race des hommes ; ἡ φώς, EUR. Hel. 1094, femme ; particul. mortel p. opp. aux dieux, IL. 17, 98 ;
      2 (ὁ) homme de haut rang, en parl. des héros, des chefs, des grands, IL. 4, 194 ; 5, 572 ; 17, 377 ; 21, 545 ; OD. 21, 26, etc. ; ESCHL. Sept. 499 ; joint à un autre nom : φῶτες Αἰγεΐδαι, PD. P. 5, 100, les mortels descendants d’Égée ; cf. EUR. H.f. 150, Rhes. 709 ; au sens collect. troupe de guerriers, SOPH. Ant. 107.

➳ Duel φῶτε, IL. 13, 377 ; φωτοῖν, IL. 5, 572.

Étym. φύω.

gen. φωτός, ὁ ; dual φῶτε, φωτοῖν ; pl. φῶτες, φωτῶν, φωσί ; poet. Noun (Com., only paratrag., as Ar. Pax 528, or pseudo-orac., Diph. 126.3 (hex.); also in late Prose, PRyl. 77.34 (ii AD)) : — man, sts. coupled with ἀνήρ, δύο δ’ οὔπω φῶτε πεπύσθην, ἀνέρε κυδαλίμω… Il. 17.377; ἀλλότριος φ. 5.214, cf. 11.462, 614, al. ; in gen., equivalent to a possessive pronoun, his, χρόα φωτός 4.139, al. ; in Trag. either of heroes, as A. Th. 499, S. Ant. 107 (lyr.), or of men generally, A. Pers. 242 (troch.); φῶτ’ ἄδικον Id. Ag. 398 (lyr.); φ. ἀνόσιος, ἀμαυρός, S. OC 281, 1018; ὦ σκῆπτρα φωτός, i.e. ἐμοῦ, ib. 1109; joined with other Nouns, φῶτ’ Ἀσκληπιοῦ υἱόν Il. 4.194, cf. 21.546, Od. 21.26; φωτί… δέκτῃ 4.247; φῶτες Αἰγεΐδαι Pi. P. 5.75; κλωπὸς φωτός E. Rh. 709.
man, opp. woman, Od. 6.129, S. Ant. 910, Tr. 177, etc. ; but δύ’ οἰκτρὼ φῶτε, of a man and his wife, E. Hel. 1094; so of lovers, AP 5.248.5 (Iren.).
mortal, opp. a god, πρὸς δαίμονα φωτὶ μάχεσθαι Il. 17.98; φωτῶν ἀλαὸν γένος A. Pr. 549 (lyr.); φῶτα βρότειον E. Ba. 542 (lyr.).

ὁ, gen. φωτός, plur. φῶτες, gen. φωτῶν, poet. = ἀνήρ, – der Mann, Hom. oft, bes. der tüchtige, tapfere Mann, Il. 4.194, 21.546, Od. 21.26. – der Sterbliche, im Ggstz der Götter, πρὸς δαίμονα φωτὶ μάχεσθαι Il. 17.98 ; so Pind. u. Tragg. oft ; der Mensch übh., τὸ φωτῶν ἀλαὸν γένος Aesch. Prom. 548 ; Soph. Aj. 293 ; vgl. Jacobs AP p. 110 ; dah. Eur. Hel. 1100 auch die Frauen. – Die Ableitung schwankt zwischen φημί, der mit Sprache Begabte, wie μέροψ, u. φύω, entweder der Erzeugende, der Mann, oder der Erzeugte, das Geschöpf, der Mensch.