c. φῴζω.

➳ Act. seul. prés. EPICH. fr. 102 Ahrens ; et ao. ἔφωξα, HPC. 639, 40. Pass. ao. ἐφώχθην, ARÉT. 104 ; DIOSC. 2, 119 ; et pf. πέφωγμαι, PHÉRÉCR. (Com. fr. 2, 281).

imperat. φῶγε Epich. 151; φῴζω Stratt. 65, cf. Hp. Vict. 2.56; also φωγνύω (Valck. for φωγύνω) Suid. ; inf. φωγνύναι (as if fr. φώγνυμι) Eust. 962.50, EM 803.32 (so in Pass. 3 sg. φώγνυται Dsc. 1.68, 4.64); aor. ἔφωξα Hp. Mul. 1.78, Nic. Al. 607, but ἔφωσα Hp. Mul. 2.113, Dieuch. ap. Orib. 4.7.1; — Pass., aor. ἐφώχθην Dsc. 2.97, Aret. CA 1.10, (προ-) Dsc. 2.90; pf. πέφωγμαι Pherecr. 68; πέφωσμαι Hp. Epid. 7.80, Morb. 2.64, Iatrocl. ap. Ath. 14.647c, Gp. 6.6.2 : — roast, toast, parch, ll. cc. ; ἰσχάδες πεφωγμέναι (v.l. πεφρυγμέναι) Pherecr. l.c. (Cf. ONorse baka, Engl. bake.)

perf. pass. πέφωγμαι, aor. pass. ἐφώχθην, rösten, braten ; φασήλους φῶγε θᾶσσον Epicharm. bei Ath. II.56a ; πεφωγμέναι ἰσχάδες Pherecrat. bei Ath. XIV.653a, nach Meineke aus Bachm. Anecd. 411.8 für die vulg. πεφωσμέναι ; Strab. 11.13.11 ἀπὸ ἀμυγδάλων φωχθέντων ἄρτους ποιοῦνται.