άδος (ἡ) [ᾰδ]
      1 feuillée, feuillage, ESCHL. Ag. 966 ; p. ext. bois, particul. bois sacré, ATT. ; en gén. arbre : εὔκαρπος, ANTH. 5, 292, abondant en fruits ou aux beaux fruits ;
      2 monceau ou lit de feuilles, HDT. 8, 24 ; SOPH. Ph. 33 ; A.RH. 1, 1183 ;
      3 branche garnie de feuilles, rameau, AR. Vesp. 398 ; particul. : ἱκετηρία, EUR. Suppl. 32, 259, rameau de suppliant ;
      4 φυλλὰς δριμεῖα, DIPH. (ATH. 133 f) hachis de feuilles ou d’herbes à saveur âcre.

Étym. φύλλον.

άδος [ᾰδ] adj. f. couvert de feuilles, JOH. Ecphr. 2, 292.

Étym. φύλλον.

άδος, ἡ, as Adj., leafy, λόχμη Nonn. D. 21.340. usu. as Subst., heap, bed, or litter of leaves, φυλλάδα ἐπιβαλών Hdt. 8.24; φ. στιπτή S. Ph. 33, cf. Bion 1.69, A.R. 1.1183, etc.
foliage, ῥίζης γὰρ οὔσης φ. ἵκετ’ A. Ag. 966; φ. μυριόκαρπος, of a thick grove, S. OC 676 (lyr.); τεμενία φ. Id. Tr. 754; φ. Παρνασία E. Andr. 1100; metaph, φυλλάδος ἤδη κατακαρφομένης A. Ag. 79 (anap.); also, leafy branch, E. Supp. 32, Ar. V. 398 (anap.); κλισίαι ἐκ φυλλάδος D.S. 19.22, cf. Str. 16.4.13, etc. ; pl., Gp. 3.10.6, etc.
salad, Mnesim. 4.31 (anap.), Diphil. 18.4, cf. Poll. 6.71.

άδος, ἡ,
1) ein Blätterhaufen, ein Lager, eine Streu von Blättern ; στειπτή Soph. Phil. 33 ; φυλλάδα ἐπιβάλλειν Her. 8.24 ; λεχαίη Ap.Rh. 1.1183.
2) ein Ast mit Blättern, Ar. Vesp. 398 ; Laubwerk, Laub, ῥίζης γὰρ οὔσης φυλλὰς ἵκετ' ἐς δόμους Aesch. Ag. 940 ; τεμενία, der laubreiche Hain, Soph. Tr. 751 ; παρνησία Eur. Andr. 1101 ; τείνεσθαι Thall. 4 (IX.220); φυλλὰς εὔκαρπος, Fruchtbaum, Agath. 25 (V.292); – ἡ δριμεῖα, ein Kräutergericht, = φυλλίς, Ath. IV.134, vgl. Poll. 6.71.