ή, όν [ῠ]
      1 qui a la vertu de conserver ou de préserver, gén. XÉN. Mem. 3, 4, 9 ; PLAT. Def. 414 a ; ARSTT. Top. 1, 15, 10 ; cf. ARSTT. Rhet. 1, 5, 3 ;
      2 qui se tient sur ses gardes, circonspect : φ. τινος, XÉN. Mem. 3, 1, 6, qui veille sur qqn ou qqe ch. ; περὶ τοὺς πονηρούς, PLAT. Ep. 322 d, qui se tient en garde contre les méchants ; φυλακτικὰ ζῷα, ARSTT. H.A. 1, 1, animaux qui ont l’instinct de la conservation.

Étym. φυλάσσω.

ή, όν, preservative, opp. ληπτικός, προετικός, Arist. EN 1120b15; ὑγιείας Id. Top. 106b36, cf. Rh. 1366a37; of persons, φ. τῶν ὄντων X. Mem. 3.4.9; φ. ἐγκλημάτων cherishing the recollection of them, Arist. Rh. 1381b4; τὸ φ. Phld. Oec. p. 34J., Gal. 10.638, Porph. Antr. 16. Adv. -κῶς Arist. Top. 106b37. (from Med.) cautious, opp. πιστευτικός, Id. Rh. 1372b28. Adv. -κῶς Plb. 6.8.3, al. ; Comp., φυλακτικώτερον χρῆσθαι ταῖς προνομαῖς Id. 1.18.1, al.

gut bewachend, beschützend, geschickt zum Bewachen, wachsam ; μνήμη διάθεσις ψυχῆς φυλακτικὴ τῆς ἐν αὐτῇ ὑπαρχούσης ἀληθείας Plat. def. 414a ; τῶν ὄντων, das Vorhandene zu schützen geschickt, Xen. Mem. 3.4.9. – Auch vom med., geschickt sich zu hüten, behutsam, vorsichtig ; Xen. Mem. 3.1.6 ; Plat. Ep. VII.322d ; φυλακτικῶς ἕκαστα χειρίζειν Pol. 6.8.3, vgl. 1.18.1.