'gén. φρενός (ἡ) :
   I primit. le diaphragme, membrane qui sépare le cœur et les poumons des viscères inférieurs, PLAT. Tim. 70 a, 77 b, 87 a, d ;
   II p. ext. toute membrane qui enveloppe un organe :
      1 enveloppe du cœur, IL. 16, 481 ;
      2 enveloppe du foie, OD. 9, 301 ;
      3 membrane d’un viscère en gén. d’où au pl. viscères, entrailles, IL. 6, 352 ; 23, 104, etc. ; OD. 10, 493, etc. ; en parl. des animaux, IL. 4, 425 ; 16, 157 ; 17, 111 ;
   III p. suite, en poésie, le cœur ou l’âme :
      1 comme siège des sentiments et des passions, de la joie, IL. 1, 474 ; 6, 481 ; OD. 4, 102 ; de la douleur, IL. 6, 285 ; 19, 125 ; OD. 19, 471, etc. ; de la crainte, IL. 15, 627 ; de la colère, OD. 6, 147 ; de l’amour, IL. 3, 442 ; en parl. des sensations physiques, de la faim, IL. 11, 89, etc. ; des mouvements de l’esprit, de la réflexion, de l’attention, de la pensée en général : ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη, IL. 22, 475 ; OD. 5, 458, (après que) le sentiment fut revenu de nouveau dans l’âme ; μᾶλλον ἐπὶ φρένα θῆχ' ἱεροῖσιν, IL. 10, 46, litt. Zeus a tourné son esprit davantage vers les sacrifices (d’Hector), càd. se montre favorable (à Hector) ; ἐν φρενὶ λαμϐάνειν λόγον, HDT. 9, 10, méditer des paroles, y faire attention ; κατὰ φρένα, IL. 5, 46, dans le cœur ; κατὰ φρ. καὶ κατὰ θυμόν, IL. 1, 193, dans l’esprit et dans le cœur ; διὰ φρενός, ESCHL. Sept. 575 ; PLAT. Rsp. 362 a, au fond du cœur ; ἐκ φρενός, ESCHL. Sept. 855 ; SOPH. O.R. 528, du cœur ; οὐκ ἀπ' ἄκρας φρ. du fond du cœur, ESCHL. Ag. 805 ; ἀπ' ἄκρας φρ. contre mon sentiment, ARAT. 409 ; ὀρθᾷ φρενί, PD. O. 8, 32, avec un esprit droit ;
      2 au plur. comme siège de l’intelligence, AR. Ran. 534 ; PLUT. M. 1077 e, etc. ; joint à νόημα, HH. Cer. 329 ; à θυμός, ESCHL. Pers. 769, etc. ; à côté de νόος : τὸν νοῦν τῶν φρενῶν, SOPH. Ant. 1090, la pensée de ton esprit, p. opp. aux organes ou aux qualités phys. IL. 1, 115 ; OD. 4, 264 ; 8, 168, etc. ; φρένας ἔχειν, PLUT. M. 116 b, 602 b, etc. avoir de l’intelligence ; φρένας ἄφρων, IL. 4, 10 ; ou φρένας ἠλός, IL. 15, 128 ; OD. 2, 243, dépourvu d’intelligence ; φρεσὶν ἀγαθῇσι κεχρῆσθαι, OD. 3, 266, avoir l’esprit sain, être sensé et honnête ; μετὰ φρεσὶ βάλλεσθαι, IL. 9, 434, jeter dans son esprit, càd. penser à une chose, projeter ; ἐνὶ φρεσὶ ἴδμεν, IL. 2, 301, savoir dans son esprit ; ἐνὶ φρ. θέσθαι, IL. 13, 121, déposer ou mettre dans son esprit, càd. prendre à cœur ; φρεσὶν ἔχειν, IL. 2, 32, conserver dans le cœur, dans la pensée ; ἐν φρεσὶ ποιεῖν, IL. 13, 55, ou ἐπὶ φρεσὶ τιθέναι, IL. 1, 55, inspirer, suggérer la pensée ; οἶνος ἔχει φρένας, OD. 18, 331, le vin, càd. l’ivresse possède ton esprit ; φρενῶν ἀφεστάναι, SOPH. Ph. 865, être déraisonnable ; ἔσω φρενῶν, dans les Trag. SOPH. Ph. 1325, etc. au fond de la pensée ; ἔξω φρενῶν, PD. O. 7, 85, etc. PLUT. M. 223 b, hors de son bon sens ; φρενῶν ἀγαθῶν ἔρημος, PLUT. Ant. 16 ; φρενῶν κενός, SOPH. Ant. 754, privé de raison ;
      3 comme siège de la volonté : οὐδὲ Διὸς πεῖθε φρένα, IL. 12, 173, il ne persuada pas l’esprit de Zeus ; cf. IL. 7, 120 ; 9, 514 ; ESCHL. Pr. 34, etc. ; φρὴν βουλαῖσι πράσσει, PD. N. 1, 27, son esprit agit selon des conseils réfléchis.

➳ Dor. φράν [ᾱ] PD. ll. cc. ; dat. pl. φρασίν, PD. P. 2, 49, etc. ; de même dans une inscr. att. CIA. 4 b, 477, h, 2 (commenc. du 6^e siècle av. J.C.) v. Meisterh. p. 114, 15.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *b^hrēn-, b^hren-, cf. φράζω.

'

ἡ, gen. φρενός, pl. φρένες, gen. φρενῶν, dat. φρεσί ; older dat. pl. φρασί(ν) IG1². 971 (vi BC), Pi. N. 3.62, BMus.Inscr. 909 (Halic., i BC); (v. sub fin.):
I.
midriff, κραδία φρένα λακτίζει A. Pr. 881 (anap.); elsewh. always in pl., ἔνθα φρένες ἔρχαται ἀμφ’ ἁδινὸν κῆρ Il. 16.481, cf. Hp. VM 22, Art. 41; τὰς φρένας διάφραγμα εἰς τὸ μέσον αὐτῶν (sc. τοῦ θώρακος καὶ τοῦ κύτους) τιθέντες Pl. Ti. 70a; τοῦτο δὲ τὸ διάζωμα καλοῦσί τινες φρένας, ὃ διορίζει τόν τε πλεύμονα καὶ τὴν καρδίαν Arist. PA 672b11, cf. HA 496b11, 506a6; also, in Hom., more vaguely, πρὸς στῆθος ὅθι φρένες ἧπαρ ἔχουσι Od. 9.301; μένεος φρένες ἀμφὶ μέλαιναι πίμπλαντ’ Il. 1.103, al. ; φρένας… εἰς αὐτὰς τυπείς A. Pr. 363, cf. Eu. 159 (lyr.).
2. heart, as seat of the passions, e.g. of fear, τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός Il. 10.10; of joy and grief, φρένα τέρπεσθαι φόρμιγγι 9.186; γάνυται φρένα ποιμήν 13.493; τί σε φρένας ἵκετοπένθος· 1.362; ἄχος πύκασε φρένας 8.124; ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψε 3.442; of anger, Od. 6.147; of courage, ἕνα φρεσὶ θυμὸν ἔχοντες Il. 13.487; ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη 22.475, cf. 8.202, etc. ; of bodily appetites, such as hunger, etc., 11.89; the shades of the dead are without it, ψυχὴ καὶ εἴδωλον, ἀτὰρ φρένες οὐκ ἔνι πάμπαν 23.104 (exc. the shade of Teiresias, Od. 10.493); so generally in Poets, φρενὸς ἔνδοθεν ἄλγεα κεῖται Sol. ap. Arist. Ath. 5.2; κῆλα δαιμόνων θέλγει φρένας Pi. P. 1.12; φόβος μ’ ἔχει φρένας A. Supp. 379; μαινομένα φρενί Id. Th. 484 (lyr.); στυγεῖν μιᾷ φρενί Id. Eu. 986 (lyr.); Διὸς γὰρ δυσπαραίτητοι φ. Id. Pr. 34; ἐκ φρενός from one΄s very heart, ὁ ἐκ φρενὸς λόγος a sincere speech, Id. Ch. 107; ἐτύμως δακρυχέων ἐκ φρενός Id. Th. 919 (lyr.); οὐκ ἀπ’ ἄκρας φρενός not superficially and carelessly, Id. Ag. 805 (anap.); φρενὸς ἐκ φιλίας ib. 1515 (anap.), cf. 546; φῦσαι φρένας to produce a haughty spirit, S. El. 1463.
3. mind, as seat of the mental faculties, perception, thought, ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φ. Il. 22.296; μή μοι ταῦτα νόει φρεσί 9.600; μετὰ φρεσὶ μερμηρίξαι, βάλλεσθαι, Od. 10.438, Il. 9.434; ἴδμεν ἐνὶ φρεσίν 2.301; τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσί θῆκε put in his mind, suggested it, 1.55; σφῶϊν δ’ ὧδε θεῶν τις ἐνὶ φρεσὶ ποιήσειεν 13.55; ἐν φρεσὶ θέσθε ἕκαστος ib. 121, cf. 1.297, etc. ; φρένας παραπεῖσαι, πείθειν, 7.120, 16.842; ἐπιγνάμπτει φρένας (v.l. for νόον) ἐσθλῶν 9.514; Διὸς ἐτράπετο φρήν 10.45; ἀνὴρ φρένας ἀφνειός rich (only) in his imagination, Hes. Op. 455; ὀρθᾷ, ἐλευθέρᾳ φρενί, Pi. O. 8.24, P. 2.57; φρένες γὰρ αὐτοῦ θυμὸν ᾠακοστρόφουν A. Pers. 767; ἡ γλῶσσ’ ὀμώμοχ΄, ἡ δὲ φ. ἀνώμοτος E. Hipp. 612; κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν Il. 1.193, al. ; pl., wits, Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθε οἶνος Od. 9.362, cf. 454, 18.331; πλήγη φρένας ἂς πάρος εἶχεν Il. 13.394; ἐκ γὰρ πλήγη φρένας 16.403; βλάπτε φρένας Ζεὺς ἡμετέρας 15.724; ἐξ.… τοι θεοὶ φρένας ὤλεσαν 7.360; φρένας ἄφρων, φρένας ἠλέ or ἠλεέ, 4.104, 15.128, Od. 2.243; of losing one΄s wits, φρενῶν ἀφεστάναι, ἐκστῆναι, μεθεστάναι, S. Ph. 865, E. Or. 1021, Ba. 944; τὰς φ. ἐκβάλλειν S. Ant. 648; ἔξω φρενῶν Pi. O. 7.47; φρενῶν οὐκ ἔνδον ὤν E. Heracl. 709; φρενῶν κεκομμένος A. Ag. 479 (lyr.); κενός S. Ant. 754; τητώμενοι Id. El. 1326; ἔξεδροι, παράκοποι, E. Hipp. 935, Ba. 33; ποῦ ποτ’ εἶ φρενῶν· S. El. 390; φρένες διάστροφοι A. Pr. 673, S. Aj. 447; μαργότης φρενῶν Id. Fr. 846; ἀνακίνησις φρενῶν Id. OT 727, etc. ; of persons in their senses, ἐπήβολος φρενῶν Id. Ant. 492; ἀνδρὸς νοῦν ἔχοντος καὶ φρένας Ar. Ra. 535 (lyr.) (so in later Prose, οἱ φρένας ἔχοντες Phld. Po. 5.19, Rh. 1.240S. ; οἱ τῶν σοφιστῶν τὰς κοινὰς φ. ἔχοντες ib. 202S.); also ἔσω φρενῶν λέγειν A. Ag. 1052; γράφου φρενῶν ἔσω S. Ph. 1325; τῆς λεπτότητος τῶν φ. Ar. Nu. 153; φρένες, opp. σῶμα, Hdt. 3.134; so αἱ σάρκες αἱ κεναὶ φρενῶν E. El. 387; attributed to animals, μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή Il. 4.245, cf. 16.157, etc. — The word is not common in early Prose, τίς αὐτῶν νόος ἢ φρήν· Heraclit. 104; συμφορὰ τῶν φ., i.e. madness, And. 2.7; παραλλάττει τῶν φ. Lys. Fr. 90; καρποῦ μὲν ἀφθονία φρενῶν δὲ ἀφορία X. Smp. 4.55; νοῦς καὶ φρένες D. 18.324, cf. 25.33.
4. will, purpose, οὔ τι Διὸς βέομαι φρεσίν Il. 15.194; σῆς ἀπεστάτουν φ. S. Ant. 993, cf. OC 1182. — In usage there is little or no distinction observable between sg. and pl., but the sg. is not found in Prose (exc. Heraclit. l.c.) or Com. (exc. in paratrag., Ar. Ra. 886).

ἡ, dor. φράν, gen. φρενός, plur. φρένες,
1) bei den ältesten Schriftstellern das Zwerchfell, das Herz und Lunge von den übrigen Eingeweiden absondert, gew. im plur.; Hippocr.; bei Sp. διάφραγμα, vgl. Plat. Tim. 70a τὰς φρένας διάφραγμα εἰς τὸ μέσον αὐτῶν τιθέντες ; Arist. H.A. 1.17, gen.an. 2.6 ; im eigtl. Sinne ἔβαλ', ἔνθ' ἄρα τε φρένες ἔρχαται ἀμφ' ἀδινὸν κῆρ Il. 16.481, vgl. 503 ; ὅθι φρένες ἧπαρ ἔχουσιν Od. 9.301 ; so auch noch ἀνεστενάχιζ' Ἀγαμέμνων νειόθεν ἐκ κραδίης· τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός Il. 10.10. So auch einzeln bei Folgenden : Αἴας ἔπαξε διὰ φρενῶν ξίφος Pind. N. 7.26, er stieß sich das Schwert durch die Brust ; κραδία δὲ φόβῳ φρένα λακτίζει Aesch. Prom. 883 ; φρένας γὰρ εἰς αὐτὰς τυπείς 361 ; ἔτυψεν ὑπὸ φρένας, ὑπὸ λοβόν Eum. 153 ; ὁρῶμεν αὐτὴν πλευρὰν ὑφ' ἦπαρ καὶ φρένας πεπληγμένην Soph. Trach. 927. – Weil man aber das Zwerchfell als den Sitz aller geistigen Regungen und Fähigkeiten zu betrachten gewohnt war, als das rein körperliche Prinzip des geistigen Lebens (s. Nägelsbach homerische Theologie p. 334 ff.; das seelische Prinzip des geistigen Lebens, die geistige Seele ist θυμός, dessen Träger ebenfalls die φρένες sind, ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη Od. 5.458, der Geist, Mut sammelte sich wieder in der Seele, ἐν φρεσὶ θυμός 8.202, 13.282, 487, 24.321, dah. oft κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν [vgl. θυμός], auch ἐν φρεσὶν ἦτορ, κραδίη, Il. 16.242, 435)
2) die Seele, der Geist, Sinn, das Gemüt, übh. das Empfindungs-, Denk- u. Willensvermögen, oder wie auch wir es sinnlich bezeichnen, das Herz, der Sitz oder das Organ von μένος, νοῦς, μῆτις, βουλή ; dah. μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι πίμπλαντο Il. 1.103, Od. 4.661, wo das Beiwort noch die sinnliche Auffassung verrät ; μένος ἐν φρεσὶ τιθέναι Il. 21.145, Od. 1.89. Von allen Gemütsaffektionen : Freude und Trauer, ὁ δὲ φρένα τέρπετ' ἀκούων, er ergötzte sein Herz, er freute sich in seinem Herzen, Il. 1.474, wie τὸν δ' εὗρον φρένα τερπόμενον φόρμιγγι 9.186 ; ἔνθ' ὁρόων φρένα τέρψομαι 20.23 ; γόῳ φρένα τέρπομαι Od. 4.102 ; πάντες ἐτέρφθησαν φρέν' ἀέθλοις 8.131 ; so auch γεγήθει δὲ φρένα Νηλεύς Il. 11.683, wie Od. 7.106 ; τὴν δ' ἄχος ἕλε φρένα 19.471, vgl. Il. 19.125 ; von der Furcht, τρομέουσι δέ τε φρένα ναῦται δειδιότες 15.627 ; νῦν δ' αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα 1.555 ; τῶν δὲ φρένες ἐπτοίηθεν Od. 22.298 ; vom Zorn, κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν Il. 16.61, wie ἀλλὰ μάλ' οὐκ Ἀχιλῆϊ χόλος φρεσίν 2.241 ; von der Liebe, οὐ γὰρ πώποτέ μ' ὧδε ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν 3.442 ; u. noch sinnlicher, vom Hunger, σίτου τε γλυκεροῖο περὶ φρένας ἵμερος αἱρεῖ 11.89. – Vom Wissen : οὐδὲ τὸ οἶδε κατὰ φρένα Il. 5.406 ; ὁ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσίν 1.333, 16.530 ; εὖ γὰρ δὴ τόδε ἴδμεν ἐνὶ φρεσίν 2.301 ; εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾔδε' ἐνὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσιν 8.366 ; ἀλλὰ σὺ μή τοι ταῦτα νόει φρεσί 9.600, wie αὐτὸς σὺ μετὰ φρεσὶ σῇσι νόησον 20.310 ; φράζεσθον ἐν φρεσὶν ὑμετέρῃσιν 20.116, u. öfter ; νήπιοι· ἐκ γάρ σφεων φρένας εἵλετο Παλλάς 18.311 ; so 19.137 u. oft ; u. ähnlich ἐκ δέ οἱ ἡνίοχος πλήγη φρένας, ἃς πάρος εἶχεν, 13.394, vgl. 16.403 ; εἰ δή ῥα τότε βλάπτε φρένας εὐρύοπα Ζεὺς ἡμετέρας 15.724 ; ἐπεὶ φρένας ἄασεν οἶνος Od. 21.297 ; dah. φρένας ἠλέ, Törichter du am Geist, Il. 15.128, Od. 2.243. – Oefter im Ggstz gegen die körperliche Schönheit, οὐ ἕθεν ἐστὶ χερείων, οὐ δέμας, οὐδὲ φυήν, οὔτ' ἂρ φρένας, οὔτε τι ἔργα Il. 1.115 ; οὔ τοι δευόμενον, οὔτ' ἂρ φρένας, οὔτε τι εἶδος Od. 4.264 ; so 8.168 u. öfter. – Von der Entschließung, vom Willen, κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα Il. 23.176 ; μετὰ φρεσὶ μερμήριξα Od. 10.438 ; auch ἐν φρεσὶ ποιεῖν Il. 13.55 ; τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεά, gab ihm den Gedanken, Entschluß ein, 1.55, u. oft so, wie μετὰ φρεσὶ βάλλεσθαί τι, Etwas überlegen, an Etwas denken, 9.434, 14.264 u. sonst ; ἐν φρεσὶ θέσθαι τι, Etwas überlegen, sich zu Herzen nehmen, 13.121 ; σὺ σῇσιν ἔχε φρεσίν, behalte es im Herzen, 2.33. – Von der Gesinnung, οὐδὲ Διὸς πεῖθε φρένα Il. 12.173 ; Διὸς ἐτράπετο φρήν· Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα θῆχ' ἱεροῖσιν 10.45 ; ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέθονται 3.108 ; ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν 13.115 ; στρεπταὶ μέν τε φρένες ἐσθλῶν 15.203 ; ᾧ οὔτ' ἂρ φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι, οὔτε νόημα γναμπτόν 24.40, vgl. Od. 18.215, u. öfter ; u. geradezu wird ein menschliches Gefühl abgesprochen, ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες, οὐδ' ἠβαιαί Il. 14.141 ; vgl. noch οὐκ ἄρα σοί γ' ἐπὶ εἴδεϊ καὶ φρένες ἦσαν Od. 17.454 ; αἰδόμενος σῇσι φρεσί, dich scheuend in deinem Herzen, Il. 10.237, wie εἰ δέ τινα φρεσὶν ᾑσι θεοπροπίην ἀλεείνει 11.794 ; ὅ τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, was du in deinem Herzen dir vornimmst, Il. 14.221. – Es geht beim Verbrennen des Toten mit der Vernichtung der φρένες auch der Geist unter, so daß es von den Schatten der Unterwelt heißt ψυχὴ καὶ εἴδωλον· ἀτὰρ φρένες οὐκ ἔνι πάμπαν, Il. 23.104 ; nur Tiresias hat noch die φρένες, Τειρεσίου φρένες ἔμπεδοί εἰσιν Od. 10.493 ; wenn aber die andern Schatten Blut trinken, erhalten auch sie das Bewußtsein wieder. – Auch den Tieren werden φρένες zugeschrieben, wenn ihnen Eigenschaften beigelegt werden, die den Tätigkeiten des menschlichen Geistes analog sind ; so νεβροί, οὐδ' ἄρα τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή, sie haben keinen Mut im Herzen, Il. 4.245 ; λύκοι ἃς ὠμοφάγοι, τοῖσίν τε περὶ φρεσὶν ἄσπετος ἀλκή 16.156 ; vom Löwen, τοῦ δ' ἐν φρεσὶν ἄλκιμον ἦτορ παχνοῦται 17.111. – So auch bei Pind. u. Tragg., doch mehr geistig zu nehmen ; φρενὶ ὀρθᾷ, ἐλευθέρᾳ, mit richtigem, freiem Sinne, Pind. Ol. 8.24, P. 2.57 ; ἔραται φρενί N. 10.29 ; κουφότεραι φρένες ἀπειράτων Ol. 8.61 ; φρὴν βουλαῖσι πράσσει N. 1.27 ; κεχείμανται φόβῳ φρένες P. 9.33 ; φρενῶν ταραχαί, von den Leidenschaften, namentlich dem Zorn, Ol. 7.30 ; ἔξω φρενῶν 7.47 ; σύνεσιν φρενῶν N. 7.60 ; μαινομέναις φρεσίν P. 2.26 ; κατέχει φρεσὶ νόον I. 3.2 ; δαιμόνων θέλγει φρένας P. 1.12 ; ἔρως ὑπέκνισε φρένας 10.60 ; ἀμφικρέμανται φρένας ἐλπίδες I. 2.43 ; μαινομένᾳ φρενί Aesch. Spt. 466 ; βαθεῖαν ἄλοκα διὰ φρενὸς καρπούμενος 575 ; auch δακρυχέων ἐκ φρενός 902 ; ὡς πόλλ' ἀμαυρᾶς ἐκ φρενός μ' ἀναστένειν Ag. 532 ; μένει τὸ θεῖον δουλίᾳ περ ἐν φρενί 1054 ; φρενὸς ἐκ φιλίας τί ποτ' εἴπω 1496, wie λέξω τὸν ἐκ φρενὸς λόγον Ch. 105, das aus dem Herzen kommende Wort (s. nachher Soph.); ἐμὴν ἤλγυνεν ἐν στέρνοις φρένα 755 ; στυγεῖν μιᾷ φρενί Eum. 491 ; Διὸς γὰρ δυσπαραίτητοι φρένες Prom. 34 ; ἔννους ἔθηκα καὶ φρενῶν ἐπηβόλους 442 ; τοία κακῶν ἔκπληξις ἐκφοβεῖ φρένας Pers. 598 ; φρένες γὰρ αὐτοῦ θυμὸν οἰακοστρόφουν 753 ; χαρᾷ δὲ μὴ 'κπλαγῇς φρένας Ch. 231 ; φόβος μ' ἔχει φρένας Suppl. 374 ; οὐ γάρ ποτ' εὔνουν τὴν ἐμὴν κτήσει φρένα Soph. Phil. 1205 ; ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα O.R. 153 ; ψυχῆς πλάνημακ ἀνακίνησις φρενῶν 727 ; ἵλεῳ φρενὶ κατεύχετο Trach. 761 ; οὐδεὶς ἐρεῖ ποτ', ὡς ὑπόβλητον λόγον ἔλεξας, ἀλλὰ τῆς σαυτοῦ φρενός Aj. 477 ; σιγᾶν κελεύω, μηδ' ἀφεστάναι φρενῶν, und nicht unaufmerksam zu sein, Phil. 853 ; ποῖ φρενῶν ἔλθω ; was soll ich denken ? O.C. 311 ; ταράσσομαι φρένας Ant. 1082 ; ἐπήβολος φρενῶν, des Verstandes mächtig, 488 ; τρομερὰν φρέν' ἔχω Eur. Phoen. 1291 ; οὐκέτι καθαρὰν ἔχω φρένα Hipp. 1121 ; δέχεσθαι τοὺς ξένους εὐπροσηγόρῳ φρενί Alc. 778, u. oft ; φρένας ἔχων καὶ νοῦν Ar. Ran. 535 ; φρένες δειναὶ θεῶν Av. 1238. – In Prosa, doch selten : ἐν φρενὶ λαβόντες τὸν λόγον, zu Herzen nehmend, Her. 9.10 ; τῷ σώματι συναύξονται καὶ αἱ φρένες 3.134 ; φρενῶν εἰς τὰ ἐμεωυτοῦ πρῶτα οὔκω ἀνήκω 7.13 ; ἡ δὲ φρὴν οὐκ ἀνέλεγκτος Plat. Theaet. 154d ; πάντα τὰ τῶν φρενῶν ἐξητακότες ibid.; συμφορὰ τῶν φρενῶν Andoc. 2.7, Wahnsinn ; νοῦ καὶ φρενῶν ἀγαθῶν καὶ προνοίας Dem. 25.33 ; Plut.

φρήν genitive, φρενός, ἡ,
[in LXX most freq. in Pr (Pro.6:32, al.) and chiefly for לֵב; also 3Ma.4:16 3Mac 5:47 ;]
chiefly in Hom. and Trag., but also in Plat., al., both sing. and pl.;
__1. in physical sense, the parts about the heart, midriff.
__2. heart, mind, thought: pl., 1Co.14:20 (see Edwards, Eng.-Gr. Lex., App., 1).†
(AS)