εως (ἡ) [ᾰ]
      1 action d’exprimer par la parole, élocution, langage, ARSTT. fr. 59 ; DH. Thuc. 22 et fin ; Pomp. 2, etc. ; PLUT. Cato ma. 12 ; LGN 8, 1 ; d’où caractère expressif d’un mot, DH. Pomp. 3, 19 ;
      2 discours, EL. V.H. 9, 16.

Étym. φράζω.

εως, ἡ, speech, εἰς τὴν Ἑλλάδα φ. cj. in Ael. VH 9.16.
way of speaking, expression, ἀσαφὴς γὰρ ἦν ἐν τῇ φ. τῶν πραγμάτων Ar. Ra. 1122; δεινὸς περὶ τὴν φ. Arist. Fr. 70; τάχος καὶ ὀξύτης τῆς φ. Plu. Cat. Ma. 12; style, φ. ποιητική, τραγική, ἱστορική, Str. 1.2.6; τὸν χαρακτῆρα τῆς φ. Sor. Vit. Hippocr. 13; φ. κυρία, τροπική, D.H. Th. 22; φ. ἀγκυλωτέρα, φ. ἀσυνήθης, ib. 25, 54; φ. ὑψηλή Id. Comp. 18; φ. ἀφελὴς καὶ ἀποίητος Id. Pomp. 2; pl., Phld. Rh. 1.161 S. ; expressiveness, τῶν ὀνομάτων interpol. in D.H. Pomp. 3; ἡ γενναία φ. noble diction, Longin. 8.1; opp. εὕρεσις, τάξις, Stoic. 2.96; ἡ τοῦ λόγου νόγσις ἥ τε φ. Longin. 30.1.
expression, idiom, phrase, Ἀττικὴ ἡ φ. Sch. Ar. Nu. 488.
text, Asp. in EN 4.12.

ἡ,
1) das Reden, Sprechen, die Sprache, Plut.
2) die Redensart, ἀττική Greg.Cor. p. 6.
3) der Ausdruck durch die Sprache, Plut. Cat. mai. 12 u. Dion.Hal. oft.