άδος [ᾰδ] adj. f. :
      1 qui va et vient, EUR. Ph. 1024 ; φ. ἐμπορίη, ANTH. 7, 586, commerce d’exportation ou d’importation par mer ; cf. LYC. 610 ;
      2 p. suite, égaré, insensé, en parl. de Cassandre, ESCHL. Ag. 1273 ; des Bacchantes, EUR. Bacch. 161, etc. ; νόσος, SOPH. Tr. 980, le mal d’un esprit égaré, folie, démence.

➳ Dat. pl. neutre, φοιτάσι πτεροῖς, EUR. Ph. 1024.

Étym. φοιτάω.

άδος, ἡ, = φοιταλέος, of the βάκχαι, E. Ba. 165 (lyr., pl.) as Adj., φ. ἀγύρτρια, of Cassandra, A. Ag. 1273; φ. νόσος madness, frenzy, S. Tr. 980 (anap.); φ. πλάνη Lyc. 610; φ. ῥιπή, of the flickering of fire, Tryph. 231; φ. ἐμπορίη, of commerce by sea, AP 7.586 (Jul.); also with neut. Subst., φοιτάσι πτεροῖς on wandering wings, E. Ph. 1024 (lyr.); late also with masc., φοιτάδι μόχθῳ Jo.Gaz. Ecphr. 1.90; φ. ἵπποι Nonn. D. 38.260.
much trodden, frequented, ὁδοί Anon. ap. Suid.

άδος, ἡ, bes. fem. zu φοιταλέος,
1) die Herumirrende, Herumschweifende ; κἀναστήσεις φοιτάδα δεινὴν νόσον Soph. Trach. 976 ; ἐμπορίη Iulian. Aeg. 49 (VII.586); πλάνη Lycophr. 610 ; dah.
   a) die gemeine, in den Gassen umherstreichende Hure, VLL.
   b) übertr., die irres Geistes Umherschwärmende, Tolle, Rasende, Aesch. Ag. 1246 ; bes. die schwärmende Bacchantin, Eur. Bacch. 161.
2) bei Eur. auch masc. u. neutr., = φοιταλέος, z.B. φοιτάσι πτεροῖς Phoen. 1031 ; vgl. Lobeck Parall. 262.