ή, όν [νῑ] d’un rouge pourpre, AR. Pax 303.

Étym. φοῖνιξ.

ή, όν, Phoenician, Epich. 54, Hdt. 6.47, Th. 6.46; κέδρος Thphr. HP 9.2.3; γράμματα Chron.Lind. B. 15; σήματα Κάδμου Timo 61; Φ. τι a tale of Cadmus the Phoenician, Pl. R. 414c; later, also, Punic, to express craft and treachery, Φ. στρατήγημα Plb. 3.78.1; ψεῦδος Φ. Eust. 1757.59. Adv. -κῶς in Phoenician fashion, D.L. 7.25. = φοινίκεος, red; metaph, κακὰ φ. ΄of deep dye΄, Ar. Pax 303 (troch., sed leg. φοινικίδων). = φοινίκινος 1, φ. ἄρτοι date-bread, Ph. Bel. 86.27; καρποί BGU 603.10 (ii AD), etc.