ά, όν :
   I act. : qui cause de l’effroi, effrayant, terrible, en parl. de pers. et de choses, joint à ἐς δεῖμα βαλόντα, HDT. 7, 139 ; à μέγας, ESCHL. Sept. 78 ; PLUT. M. 98 e ; à ἰσχυρός, PLAT. Phil. 49 b, etc. ; à δεινός, PLAT. Ion 535 c, etc. ; à εὐπρεπέστερος, PLUT. M. 189 e, etc. ; à ἄγριος, PLUT. M. 148 c ; avec le dat. de la pers. à qui qqe ch. est redoutable, XÉN. Hipp. 4, 11, etc. ; acc. avec un déterminat. : φ. τὴν πρόσοψιν, LUC. Philops. 6, d’aspect effrayant ; avec le dat. de manière, ISOCR. 198 ; avec un inf. : φοϐεροὶ ἰδεῖν, ESCHL. Pers. 27 ; φοϐερὰν ὄψιν προσιδέσθαι, ESCHL. Pers. 48, effrayant ou terrible à voir ; cf. EUR. Ph. 128 ; XÉN. An. 3, 4, 5 ; LUC. D. mort. 15, 2, etc. ; τῶν φοϐερῶν ὄντων τῇ πόλει γενέσθαι ἡγεμών, XÉN. Hell. 1, 4, 17, auteur des maux dont on devait craindre qu’ils n’atteignissent l’État ; avec μή : ἵππος φοϐερὸς μὴ ἀνήκεστόν τι ποιήσῃ, XÉN. Hier. 6, 15, cheval dont on peut craindre qu’il ne fasse qqe malheur irrémédiable ; cf. XÉN. Cyr. 7, 5, 22 ; An. 5, 7, 2, etc. ; φοϐερόν (s.-e. ἐστι) μή, XÉN. Hier. 1, 11, il est à craindre que, etc. ; abs. au neutre : φοϐερὸν ἡ τριήρης, XÉN. Œc. 8, 8, la trirème est chose effrayante ; φοϐερὸν ὁ πόλεμος, XÉN. Hier. 6, 9, la guerre est chose terrible ; cf. XÉN. Cyr. 5, 4, 49 ; PLUT. M. 169 a, etc. ; en b. part, étonnant, admirable, en parl. des œuvres de Dieu, D. CHR. 1, 492, etc. ; en parl. de pers. imposant, grave, AND. 31, 27 ; PLUT. Pyrrh. 3, etc. ; en parl. de choses, imposant, DH. Pomp. 3 ; D. PHAL. §§ 130, 131 ;
   II pass. : qui éprouve de la crainte, craintif, inquiet, SOPH. O.R. 153 ; p. opp. à ἄφοϐος, PLAT. Leg. 647 b ; à θαρράλεος, THC. 2, 3 ; XÉN. Cyr. 3, 3, 19 ; φοϐερόν τινα ποιεῖν, PLAT. Leg. 647 c, rendre qqn craintif ; φ. εἴς τι, PLAT. Leg. 669 d, craintif pour qqe ch. ; subst. τὸ φοϐερόν, THC. 6, 55 ; PLAT. Ax. 369 c, la crainte.

• Cp. -ώτερος, THC. 2, 3 ; XÉN. Cyr. 3, 3, 28 ; AND. 31, 27 ; • Sup. -ώτατος, THC. 2, 98 ; XÉN. An. 2, 5, 9 ; 3, 4, 5 ; Vect. 4, 39 ; PLAT. Gorg. 525 c, etc.

Étym. φοϐέω.

ά, όν, (< φόβος) fearful, whether Act. or Pass.; Act., causing fear, terrible, χρηστήρια φ. Hdt. 7.139, cf. A. Pr. 127 (anap.), Th. 78 (lyr.), etc. ; ὅμιλος πλήθει φοβερώτατος formidable only from numbers, Th. 2.98 (but τὰ τῷ πλήθει φ. things which are fearful to the multitude, Isoc. 1.7, cf. Pl. Phd. 67e); c. inf., φ. ἰδεῖν, φ. προσιδέσθαι, fearful to behold, A. Pers. 27 (anap.), 48 (anap.); φ. εἰσιδεῖν E. Ph. 127 (lyr.); φ. προσπολεμῆσαι D. 2.22; φ. Πολυδεύκεα πὺξ ἐρεθίζειν Theoc. 22.2.
regarded with fear, esp. with respect to consequences, οὔτε ὅρκος φ. Th. 3.83; ἵππος φ. μὴ ἀνήκεστόν τι ποιήσῃ a horse that makes one fear he will do some mischief, X. Hier. 6.15; σεμνότερος εἶναι καὶ φοβερώτερος δοκεῖ And. 4.18; φοβεροὶ ἦσαν μὴ ποιήσειαν X. An. 5.7.2; τοῖς πολεμίοις φοβερώτεροι Id. Eq. Mag. 4.11, cf. Ages. 11.10 (Sup.); τριήρης φοβερὸν πολεμίοις Id. Oec. 8.8; τὸ πρὸ τῶν λυπηρῶν [προσδόκημα] φ. Pl. Phlb. 32c; φοβερώτατον ἐρημία X. An. 2.5.9; τὸ φ.
terror, danger, Id. Lac. 9.1; τῶν φοβερῶν ὄντων τῇ πόλει γενέσθαι the things which were dreaded as like ly to happen…, Id. HG 1.4.17; φοβερόν [ἐστι] μὴ… there is reason to dread that…, Id. Hier. 1.12, cf. Cyr. 7.5.22; ἀγγέλλεσθαι ἐπὶ τὸ φοβερώτατον to be fearfully exaggerated, D.H. 1.57. Rhet., of style, impressive, awe-inspiring, τὸ κάλλος τὸ Θουκυδίδου φ. Id. Pomp. 3; τὸ φ. Id. Lys. 13; Ὅμηρος παίζων φοβερώτερος Demetr. Eloc. 130. Pass., afraid, timid, ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα S. OT 153 (lyr.), cf. Alc. 97, Pherecr. 245; ὄμμα E. IA 620; opp. θαρσαλέος, Th. 2.3, X. Cyr. 3.3 19 (Comp.); φ. τὴν ψυχήν Id. Oec. 7.25; σκοπεῖν εἰ φοβεροί (sc. οἱ πῶλοι) Pl. R. 413d; φ. ποιεῖν τινα Id. Lg. 647c; φ. εἰς τὸ τολμᾶν ib. 649d.
caused by fear, troubled, panic, ἀναχώρησις Th. 4.128; φοβερὰ ὄσσοις ὁμίχλα προσῇξε A. Pr. 144 (lyr.); φ. φροντίδες anxious thoughts, Pl. Thg. 127b. Adv. -ρῶς threateningly, in a terrifying manner, Lys. 24.15, cf. LXX 3 Ma. 5.45, etc. ; Comp., φοβερώτερον φθέγγεσθαι X. Smp. 1.10; Sup., φοβερώτατα ἰδεῖν Id. Cyr. 8.3.5.
timidly, φοβερώτατα ἔχειν Id. Eq. Mag. 8.20.

mit Furcht verknüpft, dah.
   1) Furcht erregend, furchtbar, schrecklich ; πᾶν μοι φοβερὸν τὸ προσέρπον Aesch. Prom. 127 ; φοβεροὶ μὲν ἰδεῖν Pers. 27, 48 u. oft ; φοβερὸς εἰσιδεῖν Eur. Phoen. 182 ; ὄψις Hec. 77 ; χρηστήρια Her. 7.139 ; πλήθει φοβερός Thuc. 2.98 ; Plat. Rep. V.450e u. öfter, u. Folgde ; φοβερόν ἐστι, μή, es ist zu fürchten, daß …  ; auch auf das subj. bezogen, ἵππος φοβερὸς μὴ ἀνήκεστόν τι ποιήσῃ, ein Pferd, von dem zu fürchten ist, es möge Unheil anrichten, Xen. Hier. 6.15 ; φοβεροὶ ἦσαν, μὴ ποιήσειαν An. 5.7.2 ; φοβερὸς προσπολεμῆσαι Dem. 2.22.16 unterscheidet es von καταπληκτικός, μᾶλλον τοῖς ὑπηκόοις.
   2) sich fürchtend, furchtsam ; Plat. Phil. 32c, Rep. III.413d u. öfter ; ἀναχώρησις Thuc. 4.128 ; Xen. Cyr. 3.3.19, Oec. 7.25, wie auch Soph., ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα O.R. 153.

φοβερός, -ά, -όν
(< φοβέω), [in LXX chiefly for יָרֵא, also for דְּחַל, אָיֹם ;]
fearful, whether act, or pass.;
__1. act., = δεινός, causing fear, terrible (LXX): Heb.10:27, 31 12:21
__2. Pass., = δειλός, feeling fear, timid (cl. in both senses).†
(AS)