α, ον :
      1 d’un rouge de sang, d’un rouge sombre, OD. 18, 97 ; ESCHL. Sept. 737 ; SOPH. Ph. 783 ; EUR. fr. inc. 125 ; AR. Th. 694 ;
      2 couvert de sang, ensanglanté, sanglant, SOPH. Aj. 772, O.R. 466, etc. ;
      3 qui verse le sang, sanguinaire, meurtrier, PD. I. 4, 59 ; ESCHL. Ch. 614, Ag. 1164, etc. ; SOPH. El. 96, Tr. 770 ; fig. en parl. de la peste, SOPH. O.R. 24, etc.

➳ Fém. -ος, PD. l.c.

Étym. inconnue.

α, ον, also ος, ον Pi. I. 4 (3).35 (53); — poet. Adj., used for φόνιος, when the first syll. is to be long, of or like blood, blood-red, αἷμα Od. 18.97, A. Th. 737 (lyr.), S. Ph. 783; δρόσος A. Ag. 1390; φ. στάλαγμα, i.e. blood, S. Ant. 1239.
bloody, blood-stained, φ. ἀλκά, of Ajax, Pi. l.c. ; φ. ξυνωρίς, prob. of public and private loss, A. Ag. 643; χεὶρ φ. S. Aj. 772; χεῖρες Id. OT 466 (lyr.); κοπίς prob. for κόνις in Id. Ant. 601 (lyr.).
bloody, murderous, Σκύλλα A. Ch. 614 (lyr.); πέπληγμαι… δήγματι (prob. δάκει) φοινίῳ Id. Ag. 1164 (lyr.), cf. 1278; φ. Ἄρης S. El. 96 (anap.); ἔχιδνα Id. Tr. 770; metaph, φ. σάλος, of pestilence, Id. OT 24, cf. Aj. 352. — Rare in Com., Ar. Th. 694.

dreier, auch zweier Endgn, blutrot, dunkelrot ; αἷμα Od. 18.97, wie Aesch. Spt. 719 ; Soph. Phil. 772 ; dah. mit Blut, Mord besudelt, ξυνωρίς Aesch. Ag. 629 ; πρέπει παρηῒς φοινίοις ἀμυγμοῖς Ch. 24 ; χεῖρα φοινίαν Soph. Aj. 759, u. öfter ; auch φλέβες, Ar. Th. 694 ; blutdürstig, mörderisch, ἀλκά Pind. I. 3.53, Σκύλλα Aesch. Ch. 605, Ἄρης Soph. El. 96 ; Eur. Phoen. 1013, I.A. 775 u. öfter.