ας (ἡ) [ᾱρ]
      1 bavardage, langage vain ou niais, AR. Lys. 159, etc. ; joint à παιδιά, PLAT. Crit. 46 d ; à καπνός, PLAT. Rsp. 581 d ; au plur. joint à λῆροι, PLAT. Hipp. ma. 304 b ; à ληρήματα, PLAT. Gorg. 486 c ;
      2 p. suite, chose vaine, frivolité, niaiserie, PLAT. Gorg. 490 c ; EUB. 3, 222 Meineke.

Étym. φλύαρος.

ἡ, nonsense, foolery, in word or deed, Timocr. 10, Ar. Lys. 159, Pl. Tht. 162a, etc. ; παιδιὰ καὶ φ. Id. Cri. 46d; καπνὸς κα φ. Id. R. 581d; χρωμάτων καὶ ἄλλης πολλῆς φ. θνητῆς Id. Smp. 211e, cf. Phd. 66c; φ. καὶ λῆρος Com.Adesp. 5.7 D. ; freq. in pl., fooleries, λῆοοι καὶ φ. Pl. Hp. Ma. 304b; εἴτε ληρήματα…, εἴτε φλυαρίας Id. Grg. 486c; περὶ σιτία καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φ. ib. 490c, cf. 519a; ἄνηθα καὶ σέλινα καὶ φ. Eub. 36.

[ᾱ], ἡ, Geschwätz, Gewäsch, Possen ; Ar. Lys. 159 ; ἀεροβατοῦντα καὶ ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα Plat. Apol. 19c ; καὶ παιδιά Crit. 46d ; λιμένων καὶ φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν Gorg. 519a, u. oft ; Plut. Aristid. 25 ; Leichtfertigkeit im Handeln, Clem.Al. u. a.Sp.