φιλό·πονος, ος, ον [ῐ]
      1 act. qui aime le travail, laborieux, actif, SOPH. Aj. 879 ; p. opp. à ἄπονος, PLAT. Rsp. 535 c ; φ. πρός τι, EL. V.H. 1, 12 ; περί τι, XÉN. Mem. 3, 4, 9, qui se donne de la peine pour qqe ch. ;
      2 pass. qui coûte de la peine, laborieux, pénible, XÉN. Cyr. 7, 5, 47 ; Cyn. 6, 8.

• Sup. -ώτατος, XÉN. Cyr. 7, 5, 47 ; ISOCR. 127 d.

Étym. φ. πόνος.

ον, laborious, industrious, Hp. Aër. 1, S. Aj. 879 (lyr.), Pl. Phdr. 248d, etc. ; πρός τι Ael. VH 1.12; opp. ἄπονος, Pl. R. 535d; τῷ σώματι φ. Isoc. 1.40; φ. περὶ τὰ αὑτῶν ἔργα X. Mem. 3.4.9; of dogs, ib. 4.1.3, Poll. 5.60; τὸ φ., = φιλοπονία, Plu. 2.88d. Sup., φιλοπονώτατος τῶν Ἑλλήνων Isoc. 6.56. of things, toilsome, laborious, πόλεμος X. Cyr. 7.5.47 (Sup.); φ. βίος Ocell. 4.10; φιλόπονόν [ἐστι], c. inf., X. Cyn. 6.8. Adv., -νως ἔχειν πρὸς τοὺς πολέμους Id. HG 6.1.6; φ. ἔπραξα D. 18.193; φ. καὶ φιλοκινδύνως OGI 553.6 (Xanthus, i BC); τὴν σταφίδα κόπτε φ. Gal. 12.868; Comp. -ώτερον Isoc. 9.73; Sup. -ώτατα Plb. 10.41.3, 12.26D. 5, Demetr.Lac. Herc. 1012.52.

1) Arbeit liebend, arbeitsam, tätig, fleißig ; Soph. Aj. 866 ; Plat. Phaedr. 248d, Rep. VII.535c ; Isocr. 1.40, 2.45 ; Xen. Cyr. 2.2.31 ; περί τι, Mem. 3.4.9 ; Luc. Alex. 4.
2) mit Arbeit, Anstrengung verbunden, mühsam ; πόλεμος Xen. Cyr. 7.5.47;
• adv. φιλοπόνως Hell. 6.1.4 ; Luc. Tim. 37 ; φιλοπονώτατα ἀξιοῦν Pol. 10.41.3.