ις, ι, gén. -ιδος [φῐῐδ]
      1 qui aime la cité, ESCHL. Sept. 176 ;
      2 qui aime sa cité ou son pays, THC. 2, 60 ; 6, 92 ; PLAT. Ap. 24 b ; AR. Pl. 726 ; τὸ φιλόπολι, THC. 6, 92, le patriotisme.

➳ Gén. -ιδος, PLAT. Rsp. 470 d ; acc. -ιν, PD. O. 4, 26 ; PLAT. Ap. 24 b ; ISOCR. 17 e ; plur. nom. -ιδες, PLAT. Rsp. 470 d ; DC. 46, 34, poét. -εις, ESCHL. l.c. ; acc. -ιδας, PLAT. Rsp. 502 e.

Étym. φ. πόλις.

ὁ, ἡ, poet. φιλόπτολις E. Rh. 158; acc. φιλόπολιν Pi. O. 4.18, Pl. Ap. 24b, Isoc. 2.15, X. Hier. 5.3, etc. ; pl. φιλοπόλεις A. Th. 176 (lyr.); also pl. -πόλιδες, πόλιδας, Pl. R. 470d, 503a.
loving the city, δαίμονες A. l.c. loving one΄s city, patriotic, δαίμων Ar. Pl. 726 (where there is a play on the first sense), cf. 900, Th. 2.60, 6.92, Pl. ll.cc., etc. ; φ. Ἡσυχία Pi. l.c. ; φ. ἀρετή patriotism, Ar. Lys. 547 (lyr.); so τὸ φιλόπολι Th. 6.92.

die Stadt, den Staat liebend ; Ἁσυχία Pind. Ol. 4.18 ; δαίμονες Aesch. Spt. 159 ; ἀρετά Ar. Lys. 547 ; Plut. 726 ; u. in Prosa : Thuc. 2.60, 6.92 ; στρατηγὸν φιλόπολιν Plat. Legg. III.694c, wie Apol. 24b ; οὐδέτεροι φιλοπόλιδες Rep. V.470d, vgl. VI.502e ; ἀνήρ Din. 1.31 ; Dem. 24.127 ; Lept. 82 im nom.; acc. φιλόπολιν Isocr. 2.15.