φιλόδωρος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

φιλόδωρος

Bailly

φιλό·δωρος, ος, ον [ῐ] qui aime à donner, gén. PLAT. Conv. 197 d ; abs. généreux, libéral, XÉN. Mem. 3, 1, 6 ; en parl. de choses, DÉM. 264, 5 ; τὸ φιλόδωρον, PLUT. Ant. 43, la générosité, la munificence.

• Sup. -ότατος, SYN. 239 b.

Étym. φ. δῶρον.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ον, bountiful, Cratin. 328, X. Mem. 3.1.6, Plu. Alex. 48, etc. ; of God, Ph. 1.50, al. ; τὸ φ., = φιλοδωρία, Plu. Ant. 43. Adv. -ρως Pl. Tht. 146d. c. gen., giving bountifully of, εὐμενείας Id. Smp. 197d.
fond of receiving gifts or bribes, πόλις App. Sam. 11. of actions, etc., munificent, πρᾶγμα φιλάνθρωπον καὶ φ. D. 18.112.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

gern schenkend, freigebig ; εὐμενείας Plat. Symp. 197d ; Ggstz von πλεονέκτης, Xen. Mem. 3.1.6 ; Dem. 18.112.
• Adv. φιλοδώρως, ἓν αἰτηθεὶς πολλὰ δίδως Plat. Theaet. 146d.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)