φιλοχωρέω-ῶ [ῐ] aimer le séjour d’un lieu, se plaire dans un lieu, HDT. 8, 111 ; AR. fr. 198 ; τόποις, POL. 4, 46, 1, dans des lieux ; ὄρεσι, DH. 1, 13, aimer le séjour des montagnes ; avec un inf. φ. μένειν, DH. 6, 79, aimer à séjourner dans un pays ; fig. : ἔν τινι, DH. 8, 35 ; ἐπί τινι, DH. 11, 11 ; τινι, PLUT. Æmil. 1 ; περί τι, PLUT. M. 714 a, se confiner dans une étude ou une recherche, s’adonner à une occupation.

Étym. φιλόχωρος.

to be fond of a place or country, haunt it, Hdt. 8.111; ἐκεῖσε φ. Ar. Fr. 149.5; c. dat., φ. τόποις Plb. 4.46.1; ὄρεσιν D.H. 1.13; τῷ λόφῳ Id. 1.34, cf. 3.9, 5.63; τοῖς ἀλλοτρίοις Id. 8.47 (but ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ib. 35 codd.); φ. περὶ ταφάς Plu. 2.612a; metaph, φ. ἐπὶ τῇ παρανόμῳ δυναστεία, ἐπὶ [τῇ φιλοσοφίᾳ], D.H. 11.11, Iamb. Protr. 6; περὶ τοὺς ἐθισμούς Plu. 2.714b; c. inf., φιλοχωροῖμεν ἂν μένειν D.H. 6.79 (s.v.l.).

gern an einem Orte sein, sich gern an einem Orte aufhalten ; τοῖς τόποις Pol. 4.46.1 ; ὄρεσι, λόφῳ, Dion.Hal. 1.13, 34 ; ἔν τινι, 8.35 ; u. Sp.; übertr. von Beschäftigungen, neben ἐπιμένειν Plut. Timol. praef.