GRC
φιλοπαίγμων
JSON
Bailly
φιλο·παίγμων, ων, ον, gén. ονος [ῐ] qui aime à jouer, enjoué, folâtre, gai, OD. 23, 134 ; HÉS. fr. 13, 3 Gaisford ; AR. Ran. 333 ; ARSTT. H.A. 9, 44, 2.
Étym. φ. παίζω.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ον, gen. ονος, (< παίζω) fond of play, sportive, ὀρχηθμός Od. 23.134; ὀρχηστῆρες Hes. Fr. 198, cf. Ar. Ra. 333 (lyr.), Them. Or. 24.301c, Lib. Decl. 30.68; of the lion, πρὸς τὰ σύντροφα καὶ συνήθη σφόδρα φ. Arist. HA 629b11; epith. of Pan, BCH 50.240 (Thasos, iii/ii BC). The more Att. form φιλοπαίσμων occurs in Pl. R. 452e, Cra. 406c; cf. Poll. 5.161. Adv. -μόνως ibid.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ονος, wie φιλοπαίσμων, Spiel, Scherz liebend ; ὀρχηθμός Od. 23.134 ; Hes. frg. 13.3 ; Ar. Ran. 333 ; Διόνυσος Anacr. 40.2 ; oft in der Anth.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
