φιλ·άνθρωπος, ος, ον [ῐ]
   I qui aime les hommes, d’où :
      1 humain, bon, bienveillant, affable, ESCHL. Pr. 11, 28 ; XÉN. Mem. 1, 2, 60 ; Cyr. 1, 2, 1, etc. ; en parl. d’animaux attachés à leur maître (chiens, XÉN. Cyn. 6, 5 ; chevaux, XÉN. Eq. 2, 3) ; τὸ φ. c. φιλανθρωπία, PLUT. Cato ma. 3, etc. ;
      2 en parl. des dieux, qui aime les hommes, PLAT. Conv. 189 d, Leg. 713 d, etc. ;
   II qui plaît aux hommes, agréable, XÉN. Œc. 19, 17 ; Vect. 3, 6 ; DÉM. 1102, 25 ; PLUT. M. 1135 d, etc.

• Cp. -ότερος, PLUT. Cleom. 13 ; DC. 77, 19 ; • Sup. -ότατος, XÉN. Cyr. 1, 2, 1 ; PLAT. Conv. 189 d.

Étym. φ. ἄνθρωπος.

φιλ·άνθρωπος, ου (ἡ) [ῐ] litt. « l’amie de l’homme », n. d’une plante velue qui s’attache aux vêtements, DIOSC. 3, 104 ; PLIN. H.N. 27, 5, 16.

Étym. φιλάνθρωπος.

ον, loving mankind, humane, benevolent, tender-hearted, and, in weaker sense, kind, courteous, Epich. [274]; φ. καὶ φιλαθήναιος καὶ φιλόσοφος Isoc. Ep. 5.2; φ. καὶ φιλόπολις Id. 2.15; δημοτικὸς καὶ φ. X. Mem. 1.2.60; ψυχὴν φιλανθρωπότατος Id. Cyr. 1.2.1; φ. δὲ παύεσθαι τρόπου, of Prometheus, A. Pr. 11, cf. 28; of animals that attach themselves to men, as of dogs, gentle, X. Cyn. 6.25; of horses, Id. Eq. 2.3; τὸ φιλάνθρωπον, = φιλανθρωπία, Plu. Cat. Ma. 3, etc. ; τὸ φ. καὶ μεταδοτικόν Phld. Oec. p. 54J. ; τὰ φιλάνθρωπα humane treatment, τῶν φ. τυχεῖν PCair. Zen. 638.13 (iii BC); kindnesses, Plb. 10.38.3, 12.5.3, etc. of the gods, loving men, Pl. Smp. 189c (Sup.), Lg. 713d, Plu. Num. 4. of things, humane, humanizing, χάρις δικαία καὶ φ. E. Fr. 953.41; γεωργία X. Oec. 19.17; ψηφίσματα Id. Vect. 3.6; λόγοι D. 45.4; τρόπος, in Music, Plu. 2.1135c, etc. ; of wines, generous, Id. Cleom. 13 (Comp.), cf. 2.680b.
appealing to human feeling, of situations, Arist. Po. 1452b38, al. (less prob., satisfying the sense of poetic justice). Medic., of diet, generous, τροφὴ φιλανθρωποτέρα, opp. ὀλίγη, Gal. 1.211; but of a medical treatise, popular, Id. 15.551 (Comp.). φιλάνθρωπα, τά, concessions, grants, privileges, immunities, OGI 221.14 (Ilium, iii BC), PCair. Zen. 37.11 (iii BC), SIG 548.3 (Delph., iii BC), Plb. 4.26.8, UPZ 162v 22, al. (ii BC), OGI 331.42 (Pergam., ii BC), Epist. Jul. Caes. ap. J. AJ 14.10.2, D.S. 32.4, etc. ; Thess. φιλάνθρουπα IG 9(2).517.16 (Larissa, iii BC). sg., benefaction, endowment, gratuity, BGU 1202.10 (i BC), Mon.Anc.Gr. 9.10, etc. sg., letter expressing friendly feelings, PSI 4.439.32, PCair. Zen. 56.10 (both iii BC). Adv., -ως τινὶ κεχρῆσθαι D. 19.225; φ. διακεῖσθαι πρός τινα Plb. 1.68.13; φ. καὶ δημοτικῶς D. 24.24; θεοφιλῶς καὶ φ. Isoc. 9.43, cf. 15.132, Phld. Herc. 1251.14, etc. ; Sup. -ότατα D. 24.191, D.C. 69.2. φιλάνθρωπον, τό, = ἀπαρίνη, Dsc. 3.90, Plin. HN 24.176; φιλανθρώπειος βοτάνη in Archig. ap. Gal. 12.574.

menschenliebend, menschenfreundlich ; τρόπος, des Prometheus, Aesch. Prom. 11, 28 ; milde, sanftmütig, liebreich, gütig, Plat. Symp. 189d ; Xen. Cyr. 8.7.25 ; καὶ φιλόπολις, Isocr. Nic. 15, wie Plut. Lyc. 3 ; ἐπιστολή Dem. 19.39, und öfter ; τεύξεσθαι πάντων τῶν φιλανθρώπων ὑπὸ Ῥωμαίων Pol. 10.38.3, u. oft so im plur.; ἀγορά Plut. Coriol. 16 ; Thes. 6 u. oft, wie Luc. u. a.Sp.
• Adv. φιλανθρώπως ; ἔχω Isocr. 4.29 ; καὶ δημοτικῶς πράττειν Dem. 24.24 ; φιλανθρωπότατα ἀκοῦσαι ib. 191 ; τινὶ χρῆσθαι 19.225 ; διακεῖσθαι πρός τινα Pol. 1.68.13.