ου (ὁ) :
      1 perdition, perte, ruine, destruction, THGN. 833 ; THC. 2, 52 ; PLAT. Euthyd. 285 b ; formule d’imprécation ἐς φθόρον, ESCHL. Ag. 1240 ; Sept. 234 ; εἰς τὸν φθόρον, EPICH. (ATH. 63 c) aller à la malheure ; p. ext. fléau, être funeste, en parl. d’un homme, AR. Eq. 1151 ; DÉM. 173, 16 ; d’une femme, AR. Th. 535 ;
      2 particul. désastre à la guerre, POL. 3, 51, 3.

Étym. φθείρω.

(on the accent v. Hdn. Gr. 1.191), ὁ, = φθορά, Thgn. 833, Th. 2.52, Pl. Euthd. 285b, Arist. Pr. 879b26; πολὺς ἐγένετο φ. τῶν πολεμίων Plb. 3.51.3; mostly in phrases, ἴτ’ ἐς φθόρον = φθείρεσθε (v. φθείρω II. 1), A. Ag. 1267; οὐκ ἐς φθόρον… ; Id. Th. 252; ἄπαγ’ ἐς τὸν φθόρον [Epich.] ap. Ath. 2.63d. like ὄλεθρος, pestilent fellow, Ar. Eq. 1151, D. 13.24; of a woman, Ar. Th. 535; φθόρος ἀργυρίω Theoc. 15.18.

ὁ, = φθορά ; Thuc. 2.52, καὶ ὄλεθρος Plat. Euthyd. 285b ; ἐς φθόρον und οὐκ ἐς φθόρον gewöhnliche Verwünschungsformeln, Aesch. Spt. 234 ; ἴτ' ἐς φθόρον πεσόντα Ag. 1240 ; ἄπαγ' εἰς τὸν φθόρον Epicharm. bei Ath. II.63c ; – Niederlage im Kriege, Pol. 3.51.3. – Auch, wie ὄλεθρος, ein verderblicher Mensch, der Andern Verderben bringt, Ar. Eq. 1147, Dem. 13.24, auch von einem Weibe, ἡ φθόρος, Ar. Th. 535, s. Lobeck Aj. p. 275.