φερ·έγγυος, ος, ον, qui apporte des garanties ; προστάται φερέγγυοι, ESCHL. Sept. 797, des chefs sûrs ; avec un gén. : ὧν ἐγὼ φερέγγυος, SOPH. El. 942, des choses dont je me porte garante, càd. que je puisse par moi-même accomplir ; avec πρός et l’acc. : πολὺ πρὸς τὰ δεινὰ φερεγγυώτατος, THC. 8, 68, très ferme contre le danger ; avec un inf. λιμὴν φερέγγυος διασῶσαι τὰς νέας, HDT. 7, 49, port en état d’abriter sûrement les vaisseaux.

• Sup. -ώτατος, THC. l.c.

Étym. φέρω, ἐγγύη.

ον, (< ἐγγύη) giving surety; — hence, generally, to be depended upon, trusty, φρούρημα, προστάται, σθένος, A. Th. 449, 797, Eu. 87; c. inf., capable, sufficient, οὐ φ. εἰμι δύναμιν παρασχεῖν τοσαύτην Hdt. 5.30; λιμὴν φ. διασῶσαι τὰς νέας Id. 7.49, cf. A. Th. 396, 470; c. gen. rei, warrant for a thing, able to answer for, τί… κελεύεις, ὧν ἐγὼ φ.; S. El. 942; trusty in face of danger, πρὸς τὰ δεινὰ φερεγγυώτατος Th. 8.68. — Cf. ἐχέγγυος.

Bürgschaft bringend, bürgend, Bürgschaft leistend, im Stande seiend Bürgschaft zu leisten, vermögend zu bezahlen, übh. zuverlässig, sicher, hinreichend, ausreichend ; c. inf., αὐτὸς μὲν οὐ φερέγγυός εἰμι δύναμιν τοσαύτην παρασχεῖν Her. 5.30 ; λιμὴν φερέγγυος διασῶσαι τὰς νέας 8.49.1, geeignet die Schiffe zu bergen ; τίς Προίτου πυλῶν κλείθρων λυθέντων προστατεῖν φερέγγυος Aesch. Spt. 396, vgl. 452, 779, Eum. 87 ; τί γὰρ κελεύεις, ὧν ἐγὼ φερέγγυος Soph. El. 930 ; πρὸς τὰ δεινὰ ἐπειδήπερ ὑπέστη, φερεγγυώτατος ἐφάνη Thuc. 8.68.