ωνος (ὁ) :
      1 homme parcimonieux, avare, seul. comme n. pr. « l’Avare », rôle de la nouvelle comédie, ANTIPH. (Com. fr. 3, 106) ; AR. Nub. 134 ;
      2 vase à huile qui ne laissait tomber le liquide que goutte à goutte, ARSTT. fr. 440.

Étym. φείδομαι.

ωνος, ὁ, oil-can with a narrow neck, that lets only a little run out, Poll. 10.179, cf. 11.1. as pr. n. Φείδων, king of Argos, the author of Peloponnesian weights and measures, Hdt. 6.127; — hence Adj. φειδώνειος or φειδώνιος, α, ον, μέτρα Arist. Ath. 10.2, Fr. 480, Thphr. Char. 30.11, Str. 8.3.33 (Poll. l.c. connects signf. 1 with the Adj.); μέδιμνοι Φ. Delph.3(5).3 ii 3 (iv BC). name of an old man in Com., Thrifty, Antiph. 191.21, etc. ; — hence Com. patron. Φειδωνίδης [ι], ου, ὁ, Thrifty-son, Ar. Nu. 65.

ωνος, ὁ, = φειδωλός,
1) sparsam.
2) ein Oelgefäß mit engem Halse, das nur wenig auslaufen läßt, Poll. 10.179.