ή, όν, brillant, éclatant, en parl. du feu, IL. 5, 215 ; de la lune, IL. 8, 555 ; de l’aurore, OD. 4, 188 ; des yeux, IL. 13, 3, 7 ; de métaux (airain, IL. 12, 151 ; or, HÉS. Sc. 142, etc.) ; d’objets (cratère, IL. 3, 247, etc. ; lance, IL. 4, 496 ; bouclier, IL. 3, 357, etc. ; fouet, IL. 10, 500 ; portes, OD. 6, 19, etc.) ; ζωστὴρ φοίνικι φαεινός, IL. 6, 219, baudrier brillant de pourpre ; p. anal. en parl. de la voix, PD. P. 4, 105 ; en parl. de vertus, etc. PD. N. 7, 75.

• Cp. φαεινότερος, IL. 18, 610.

➳ Dor. φαεννός, PD. P. 4, 105.

Étym. p. *φαεσνός, de φαεσ- th. de φάος ; cf. φαεννός.

ή, όν (so always in Ep.), Aeol., Trag. (even in dialogue, E. Ph. 84, al.) and Lyr. φαεννός, Att. φανός; — poet. Adj., shining, radiant, πῦρ Il. 5.215; σελήνη 8.555; Ἠώς Od. 4.188; ὄσσε Il. 13.3; χαλκός 12.151; κασσίτερος 23.561; ὀρείχαλκος, χρυσός, Hes. Sc. 122, 142; κρητήρ Il. 3.247, al. ; δόρυ 4.496; ἀσπίς, σάκος, 3.357, 8.272; πήληξ 13.805; θώρηξ φαεινότερος πυρὸς αὐγῆς 18.610; ὅπλα E. Andr. 1146; μάστιξ Il. 10.500; θύραι Od. 6.19; of bright colours, ζωστὴρ φοίνικι φαεινός Il. 6.219, cf. 15.538; φ. πεπλος, τάπης, 5.315, 10.156; φ. πλόκαμοι bright, glossy, 14.176; εἶδος, of the stars, Sappho 3.2; ἄστρον Pi. O. 1.6, cf. E. Cyc. 353, al. ; ἔρεβος ὦ φαεννότατον ὡς ἐμοί darkness bright as the day to me, S. Aj. 395 (lyr.); of the Dawn, AP 5.227 (Paul. Sil.). of the voice, clear, distinct, far-sounding, Pi. P. 4.283.
splendid, brilliant, ἀρεταί, θυσίαι, Id. N. 7.51, I. 5 (4).30; κρηπὶς ἐλευθερίας Id. Fr. 77. — Very rare in Prose, ἐν τοῖς φαεινοῖς χρόνοις, of clear nights, Aen.Tact. 25.2; Φάεννος is pr. n. at Rhodes, Chron.Lind. B. 34.

leuchtend, glänzend, strahlend, von Etwas, τινί ; oft bei Hom. von glänzendem, blankem Metall, κρητήρ, Il. 3.247, Od. 15.121, χαλκός Il. 12.151, u. oft σάκος, δόρυ, περόνη, θύραι ; von hellen Farben, ζωστῆρα φοίνικι φαεινόν 6.219, vgl. 15.538 ; von Teppichen u. Kleidern, πέπλος 5.315, τάπης 10.156 ; auch ὄσσε φαεινώ, 13.3, 14.236 u. öfter ; πῦρ 5.215 ; auch vom Monde, 8.555, u. von der Eos, Od. 4.188 ; ἀστέρες Eur. Cycl. 352 ; φαεινὰς οὐρανοῦ πτύχας Phoen. 84 ; vgl. ἐν φαειναῖς ἡλίου περιπτυχαῖς Ion 1516 ; einzeln bei Sp., auch in Prosa, wie Luc. dom. 7. – Kompar. φαεινότερος, Il. 18.610. Vgl. φαάντερος, φαάντατος u. φαεννός.