εος-ους (τὸ) morceau, portion, fragment, en parl. d’une grappe de raisin, ANTH. 6, 299 ; d’un vêtement, JOS. A.J. 8, 77 ; φάρσεα πόλιος, HDT. 1, 180, quartiers d’une ville.

Étym. φάρω, diviser, EM. 175, 39 ; cf. φάρος¹.

εος, τό, any piece cut off or severed, portion, (= τρύφος, κλάσμα, πτερύγιον, ἀκρωτήριον, Hsch. ; part of a house, Poll. 7.121); φάρσεα πόλιος the quarters of a city, Hdt. 1.180; ἐν φάρσεϊ ἑκατέρῳ ib. 181, cf. 186; φ. βότρυος AP 6.299 (Phan.); φ. δραχμαῖον Nic. Th. 664; σχίζειν τὸ ἱμάτιον εἰς δώδεκα φ. J. AJ 8.7.7. = velamen, Gloss. ; ῥούσιον φ., = vexillum, ibid. ; φ. σκεπαστήρια protective sheets or coverings, J. AJ 3.8.2; ὡραῖον τὸ φ. ἄθεσι παντοίοις ib. 3.6.4; λίνεον φ. ibid.

τό (pars), jedes abgerissene, abgesonderte Stück, Teil, Abteilung ; φάρσεα πόλιος, die Teile der Stadt, Stadtviertel, Her. 1.180, 181, 186 ; oft bei sp.D., βότρυος Phani. 5 (VI.299), vgl. 4, 6 (VI.297, 307).