αγγος (ἡ) [φᾰ]
   I escarpement abrupt, roche taillée à pic, d’où :
      1 ravin, précipice, ALCM. 60 ; ESCHL. Pr. 15, 142, 618, 1017 ; EUR. I.T. 277 ; XÉN. Hell. 7, 2, 13, etc. ;
      2 particul. rive escarpée, falaise, PLUT. Ant. 7 ;
   II en gén. précipice, gouffre, abîme, THC. 2, 67, etc. ; XÉN. Cyn. 5, 16 ; DÉM. 793, 6 ; fig. AR. Eq. 248.

Étym. pré-grec.

αγγος, ἡ, cleft, chasm, esp. in a mountain side, ravine, gully, Alcm. 60.1 (pl.); φ. πρὸς δυσχειμέρῳ A. Pr. 15, cf. 142 (anap.), al., E. IT 277, X. HG 7.2.13, Thphr. HP 9.5.2 (pl.), Schwyzer 289.161 (Priene, ii BC), etc. ; πᾶσα φ. πληρωθήσεται LXX Is. 40.4; πάντας… ἐς φάραγγα ἐσέβαλον Th. 2.67; ἐν πύλαισι γὰρ σταθεὶς φάραγγος of the cave, E. Cyc. 668; φάραγγα δακτύλου πιάσματι σύρει, of shaping a roll before it is baked, Eub. 75.11; — metaph, of Cleon, φάραγγα καὶ Χάρυβδιν ἁρπαγῆς Ar. Eq. 248 (troch.). metaph, of the anus, Sotad. 2.2.

αγγος, ἡ, eine eingeschnittene Anhöhe, ein Berg od. Fels mit Klüften ; Aesch. Prom. 15, 142, 1019 ; Eur. I.T. 277 u. öfter ; Ar. Eq. 248 ; – Bergschlucht, Kluft, Tal ; Thuc. 2.67 ; Xen. Hell. 7.2.13 ; Dem. 25.76, neben ἀπόκρημνα u. βάραθρα ; Pol. u. Sp.

φάραγξ, -αγγος, ἡ
[in LXX chiefly for נַחַל, also for גַּיְא, etc. ;]
a chasm, ravine: Luk.3:5 (LXX) (see DB, iv, 845 f.).†
(AS)