τό, (< φάλος) boss or disc, mostly in pl., once in Hom., βάλλετο δ’ αἰεὶ κὰπ φάλαρ’ εὐποίηθ΄, of metal bosses on a helmet, Il. 16.106; βασιλείου τιάρας φάλαρον πιφαύσκων A. Pers. 662 (lyr.). pl., cheek-pieces of a horse΄s head-stall (expld. by παραγναθίδες Hsch., τὰ τῶν γνάθων σκεπάσματα Phot.), Hdt. 1.215, E. Supp. 586, X. HG 4.1.39, Ptol.Euerg. 9J. ; but φάλαρα is a gloss in ἀμπυκτήρια φ. πώλων S. OC 1069 (lyr.); cf. Lat. phalerae. bandages for the cheek, Heliod. ap. Orib. 48.44, Sor. Fasc. 18. metaph, ornaments, Plu. 2.528a, D.Chr. 78.26.

τό, s. φάλαρα.