GRC
τῦφος
JSON
Bailly
ου (ὁ) fumée :
I au propre, ANTH. 7, 326 ;
II fig. :
1 vapeur, souffle, chose vaine, M. ANT. 2, 17 ;
2 vapeur qui monte au cerveau, fumée de l’orgueil, ANTIPH. (ATH. 238 e) ; ANTH. 10, 45 ; PLAT. (DL. 6, 26) ; POL. 3, 81, 9 ; 16, 22, 4 ; PLUT. M. 81 c, e, etc. ;
3 torpeur, stupeur, sorte de léthargie, HPC. 553, 6.
I au propre, ANTH. 7, 326 ;
II fig. :
1 vapeur, souffle, chose vaine, M. ANT. 2, 17 ;
2 vapeur qui monte au cerveau, fumée de l’orgueil, ANTIPH. (ATH. 238 e) ; ANTH. 10, 45 ; PLAT. (DL. 6, 26) ; POL. 3, 81, 9 ; 16, 22, 4 ; PLUT. M. 81 c, e, etc. ;
3 torpeur, stupeur, sorte de léthargie, HPC. 553, 6.
Étym. τύφω.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ὁ, name of four kinds of fever, one of which is accompanied by stuport, Hp. Int. 39; τῦφοι = frigidae febres, Gloss. ; cf. τυφώδης 1.
delusion (defined as οἴησις τῶν οὐκ ὄντων ὡς ὄτων), S.E. M. 8.5; in this sense Monimus the Cynic said τῦφος τὰ πάντα, S. E. l.c. ; τὸ γὰρ ὑποληφθὲν τῦφον εἶναι πᾶν ἔφη (sc. Μόνιμος) Men. 249.7, cf. Metrod. Fr. 31, Phld. Piet. 21; opp. ἀλήθεια, Ph. 2.299; τὰ μὲν τοῦ σώματος ποταμός, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς ὄνειρος καὶ τ. M.Ant 2.17, cf. 6.13; οἴημα καὶ τ. Plu. 2.81f, cf. ib. c, Arr. Epict. 1.8.6, Iamb. Myst. 2.4, 3.31; τὸν τ. ὥσπερ τινὰ καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς ἀποσκεδάσας Plu. 2.580b; πολὺν αὐτοῖς (sc. τοῖς μυστηρίοις) ἐπῆγον τ. ὡς μὴ ῥᾳδίως τινὰ συνορᾶν τὰ κατ’ ἀλήθειαν γενόμενα Ph.Bybl. ap. Eus. PE 1.9. colloquially, nonsense, humbug, affectation, τὸν τρόπον μὲν οἶσθά μου ὅτι τῦφος οὐκ ἔνεστιν there is no nonsense about me, Antiph. 195.2, cf. Plu. Per. 5; ταῦτα τὴν παλαιὰν ἀλαζονείαν ἤλεγξε τῶν Μήδων τῦφον ὄντα κενόν Jul. Or. 1.28b, cf. Pl. ap. D.L. 6.26; — similarly in Cynic parodies, Πήρη τις πόλις ἐστὶ μέσῳ ἔνι οἴνοπι τύφῳ CratesTheb 4, cf. Timo 38, Jul. Or. 6.202c; τὸν τ. μου τροποφόρησον my piece of nonsense, my hobby, Cic. Att. 13.29.2; τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια τ. ἔμαρψεν CratesTheb 8 (vv. ll. τύμβος, τάφος).
vanity, Zeno. Stoic. 1.69, Plb. 3.22.4, 3.81.9; = inflatio cordis vel superbia, Gloss. ; arrogance, Onos. 42.24; ὁ φρυαττόμενος μεγάλα τ. Ph. 1.667; pomp, σεμνότερον ἦγεν αὑτόν — ἄρχοντι δὲ λυσιτελέστατον ὁ τ. Id. 2.518.
delusion (defined as οἴησις τῶν οὐκ ὄντων ὡς ὄτων), S.E. M. 8.5; in this sense Monimus the Cynic said τῦφος τὰ πάντα, S. E. l.c. ; τὸ γὰρ ὑποληφθὲν τῦφον εἶναι πᾶν ἔφη (sc. Μόνιμος) Men. 249.7, cf. Metrod. Fr. 31, Phld. Piet. 21; opp. ἀλήθεια, Ph. 2.299; τὰ μὲν τοῦ σώματος ποταμός, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς ὄνειρος καὶ τ. M.Ant 2.17, cf. 6.13; οἴημα καὶ τ. Plu. 2.81f, cf. ib. c, Arr. Epict. 1.8.6, Iamb. Myst. 2.4, 3.31; τὸν τ. ὥσπερ τινὰ καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς ἀποσκεδάσας Plu. 2.580b; πολὺν αὐτοῖς (sc. τοῖς μυστηρίοις) ἐπῆγον τ. ὡς μὴ ῥᾳδίως τινὰ συνορᾶν τὰ κατ’ ἀλήθειαν γενόμενα Ph.Bybl. ap. Eus. PE 1.9. colloquially, nonsense, humbug, affectation, τὸν τρόπον μὲν οἶσθά μου ὅτι τῦφος οὐκ ἔνεστιν there is no nonsense about me, Antiph. 195.2, cf. Plu. Per. 5; ταῦτα τὴν παλαιὰν ἀλαζονείαν ἤλεγξε τῶν Μήδων τῦφον ὄντα κενόν Jul. Or. 1.28b, cf. Pl. ap. D.L. 6.26; — similarly in Cynic parodies, Πήρη τις πόλις ἐστὶ μέσῳ ἔνι οἴνοπι τύφῳ CratesTheb 4, cf. Timo 38, Jul. Or. 6.202c; τὸν τ. μου τροποφόρησον my piece of nonsense, my hobby, Cic. Att. 13.29.2; τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια τ. ἔμαρψεν CratesTheb 8 (vv. ll. τύμβος, τάφος).
vanity, Zeno. Stoic. 1.69, Plb. 3.22.4, 3.81.9; = inflatio cordis vel superbia, Gloss. ; arrogance, Onos. 42.24; ὁ φρυαττόμενος μεγάλα τ. Ph. 1.667; pomp, σεμνότερον ἦγεν αὑτόν — ἄρχοντι δὲ λυσιτελέστατον ὁ τ. Id. 2.518.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ὁ,
1) Räuch, Dampf, Qualm, Dunst.
2) übertr., Dünkel, Hoffart, Einbildung, Antiphan. bei Ath. VI.238d, die den Menschen benebeln und machen, daß er weder sich noch Andere kennt, wie Plut. sagt τὸν τῦφον ὥσπερ τινὰ καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς ἀπεσκέδασε, gen. Socr. 9 ; Luc. Tim. 28 ; dah. auch Verblendung, Albernheit, Dummheit, Stumpfsinn, Sp.
Bei Hippocr. eine besondere Krankheit, wahrscheinlich Blödsinn.
1) Räuch, Dampf, Qualm, Dunst.
2) übertr., Dünkel, Hoffart, Einbildung, Antiphan. bei Ath. VI.238d, die den Menschen benebeln und machen, daß er weder sich noch Andere kennt, wie Plut. sagt τὸν τῦφον ὥσπερ τινὰ καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς ἀπεσκέδασε, gen. Socr. 9 ; Luc. Tim. 28 ; dah. auch Verblendung, Albernheit, Dummheit, Stumpfsinn, Sp.
Bei Hippocr. eine besondere Krankheit, wahrscheinlich Blödsinn.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
