ιος (ἡ) :
      1 tour, ouvrage de fortification, PD. O. 2, 127 ; XÉN. An. 4, 4, 2, etc. ;
      2 ville fortifiée, NIC. Al. 2.

➳ Gén. ion. et att. τύρσιος, HPC. Art. 808 ; XÉN. An. 7, 8, 12, etc. ; acc. τύρσιν, PD. l. c. ; acc. pl. ion. τύρσιας, LYC. 834 ; en prose att. rad. τυρσε- : dat. τύρσει, XÉN. An. 7, 2, 21 ; nom. pl. τύρσεις, XÉN. An. 4, 4, 2 ; gén. τυρσέων, XÉN. Hell. 4, 7, 6 ; dat. τύρσεσι, XÉN. Cyr. 7, 5, 10 ; DS. 11, 38 ; NIC. Al. 2.

Étym. mot étrusque ; cf. lat. turris.

ἡ, gen. ιος Hp. Art. 43, X. An. 7.8.12; ιδος IG 12(7).115.4 (Amorgos, ii/i BC); acc. τύρσιν Pi. O. 2.70, Hp. l.c., X. An. 7.8.13; nom. and acc. pl. τύρσεις, gen. εων, dat. εσι, ib. 4.44.2, HG 4.7.6, Cyr. 7.5.10; acc. pl. τύρσιας Lyc. 834, Maiist. 2; — also τύρρις, Hsch. (whence Lat. turris is borrowed) : — tower, Pi. l.c., Hp. l.c. (cf. Gal. 18(1).518); esp.
tower on a wall, bastion, X. ll. cc. ; opp. προμαχών, J. BJ 5.44.3 sq. ; also, walled city or fortified house, Nic. Al. 2; = villa rustica, πύργος, IG l.c.

ἡ, = τύρρις.