ου (ὁ) [ῠ]
      1 pic de tailleur de pierres, EUR. H.f. 945 ;
      2 hache d’armes, HDT. 7, 89.

Étym. τεύχω.

ὁ, (< τεύχω) instrument for working stone, mason΄s hammer or pick, βάθρα… κανόνι καὶ τύκοις ἡρμοσμένα E. HF 945, cf. Poll. 7.118; also τύχος, ὁ, IG 11(2).161 A 87, 199 A 87 (Delos, iii BC), Supp.Epigr. 2.569.27 (Didyma, ii BC); τύχοι· λιθοξοϊκὰ ἐργαλεῖα, Hsch., cf. Paus.Gr. Fr. 62 (τοιχοι Poll. 10.147 codd.); = ὄρυξ, Theognost. Can. 4. τύχους καὶ τοὺς σφῆνας καλοῦσιν Hsch. s.v. τύχων πυλῶν ; cf. eund. s.v. τύφοι. from the like ness of shape, battle-axe, poleaxe, Hdt. 7.89 (τύκους codd. CP; τύχους rell.).

ὁ, auch τύχος, das Werkzeug, mit dem der Steinmetz die Steine behaut, Hammer, Keil, Schlägel, Meißel, Steinaxt ; Eur. Herc.Fur. 945 ; οἰκοδόμου σκεῦος, Poll. 10.147 ; Hesych. erkl. es durch σφήν, Keil. – Auch Streitaxt, Her. 7.89.