ός, όν :
   I adj. :
      1 petit, en parl. de pers. tout enfant, IL. 6, 222 ; 22, 480, etc. ; OD. 1, 435, etc. ; ESCHL. Ag. 1606 ; en parl. d’animaux, ESCHL. fr. 401 ; THCR. Idyl. 19, 5, etc. ;
      2 postér. faible, en parl. de choses, A.RH. 4, 832, etc. ;
   II adv. :
      1 τυτθόν, un peu, peu, IL. 13, 185 ; 21, 604 ; 23, 730, etc. ; τ. ὀπίσσω, IL. 5, 443, un peu en arrière ; τ. ἀποπρὸ νεῶν, IL. 7, 334, un peu en avant des vaisseaux ; τυτθὸν φθεγξαμένη, IL. 24, 170, ayant parlé à voix basse ;
      2 τυτθά, en petits morceaux : τ. διατμῆξαι, OD. 12, 174, couper menu ; cf. OD. 12, 388 ;
      3 τυτθόν ou τυτθά, petitement, càd. difficilement : τ. ἔγχος ἀλεύεσθαι, IL. 13, 185, éviter de peu une javeline ; cf. IL. 15, 628 ; 17, 306 ; τυτθὰ ἐκφυγεῖν, ESCHL. Pers. 564, s’échapper avec peine.

➳ Fém. -ή, A.RH. 4, 832 ; ANTH. 8, 136 ; CALL. Dian. 64.

Étym. dim. du th. pron. το-.

όν, Il. 22.480, also ή, όν Call. Dian. 64, A.R. 3.93, 4.832 (cf. Hdn. Gr. 1.145); — Ep. for (σ)μικρός, which is rarer in Hom., little, small, young, in Hom. mostly of persons, τυτθὸν ἐοῦσαν Il. l.c. ; τόν γ’ ἔθρεψε δόμοις ἔνι τυτθὸν ἐόντα while yet a little one, 11.223, cf. Od. 1.435, al. ; τυτθὸν ὄντ’ ἐν σπαργάνοις A. Ag. 1606; αἱ μάλα τυτθαί Call. l.c. ; of animals, ἀπτῆνα, τυτθόν A. Fr. 337; τ. θηρίον ἐντὶ μέλισσα Theoc. 19.5, etc. ; of things, A.R. 4.832, Maiist. 29, etc. τυτθόν as Adv., a little, a bit, esp. of Space, ἀνεχάζετο τυτθὸν ὀπίσσω Il. 5.443; τ. ἀποπρὸ νεῶν 7.334, cf. Od. 9.540; τ. ὑπεκπροθέων Il. 21.604, cf. 10.345; τ. ἀπ’ ἀκροτάτης κορυφῆς Hes. Th. 62; of measure or degree, κοτύλην τις τ. ἐπέσχεν, so as to give only a sip, Il. 22.494; τ. ἔτι ζώων with but little life yet in him, 19.335, cf. 16.302; οὐδέ με τ. ἔτισεν 1.354; of the voice, low, softly, gently, τυτθὸν φθεγξαμένη 24.170.
by a little, scarcely, hardly, ἀπὸ τ. ἅμαρτεν 17.609; ἠλεύατο ἔγχος τ. 13.185, 17.306; τ. ὑπὲκ θανάτοιο φέρονται 15.628; also pl., τυτθὰ ἐκφυγεῖν A. Pers. 564 (lyr.); τ. οἷον καὶ ὁκόσον ἂν λάθοι Hp. Cord. 2; παρὰ τ. ἰόν ibid. pl. τυτθά, in Hom. only τυτθὰ διατμήξας cut small, Od. 12.174; κεάσαιμι split small, ib. 388. (Rare in Prose, Hp. l.c. ; Thessalian word acc. to Sch. T Il. 13.466.)

όν, bei Sp. auch 3 Endgn., klein, jung ; bei Hom. als adj. stets von Menschen, τόν γ' ἔθρεψε δόμοις ἔνι τυτθὸν ἐόντα, Il. 11.223, oft ; auch τυτθὸς ἐοῦσα, 22.480 ; συνεξελαύνει τυτθὸν ὄντ' ἐν σπαργάνοις, Aesch. Ag. 1588;
• τυτθόν, adv., einwenig ; vom Raume, ἀνεχάζετο τυτθὸν ὀπίσσω Il. 5.443, τυτθὸν ἀποπρὸ νεῶν 7.334, ἠλεύατο τυτθὸν ἔγχος 13.185, u. öfter ; – kaum, mit Mühe, τυτθὸν γὰρ ὑπὲκ θανάτοιο φέρονται, 15.628, 19.335 ; τυτθὰ δ' ἐκφυγεῖν ἄνακτα, Aesch. Pers. 556 ; – von der Stimme, leise, unmerklich, τυτθὸν φθεγξαμένη Il. 24.170 ; – auch τυτθὰ διατμῆξαι, κεάσσαι, in kleine Stücke schneiden, spalten, Od. 12.174, 388.
(Wahrscheinlich verwandt mit τιτθός, τίτθη.)