(f. τρώξομαι, ao.1 ἔτρωξα dans les composés, ao.2 ἔτραγον [ᾰ] dans les composés ; pf. pass. τέτρωγμαι dans les composés) manger :
      1 en parl. des animaux, manger, ronger, brouter, en parl. de mulets, OD. 6, 90 ; de bétail, THCR. Idyl. 4, 45 ; 9, 11 ; d’un porc, AR. Ach. 801 ; d’un chien, SOTAD. (STOB. 528, 20) ;
      2 en parl. de pers. manger des aliments crus, HDT. 2, 37, 92, etc. ; XÉN. Conv. 4, 8, etc. ; particul. croquer (des noix, PLUT. M. 613 b, 716 e ; des amandes, etc. HDT. 1, 71 ; AR. Pax 1324) ; abs. manger des friandises, se régaler, d’où manger, en gén. joint à πίνειν, DÉM. 402, 21 ; d’où vivre, POL. 32, 9, 9.

➳ Prés. ind. 3 pl. dor. τρώγοντι, THCR. Idyl. 4, 45 ; part. acc. pf. f. τρωγοίσας, THCR. Idyl. 9, 11.

Étym. pré-grec.

Od. 6.90, etc. ; fut. τρώξομαι Ar. Ach. 806, X. Smp. 4.8; aor.1 ἔτρωξα (κατ-) Batr. 182, Hp. Nat. Mul. 8, Timo 66.6; aor.2 ἔτραγον, 3 sg. subj. τράγῃ Pherecr. 67.5 (elsewh. only in compos. with ἐν-, κατα, παρα-); — Pass., pf. τέτρωγμαι (δια-) Ar. V. 371, (παρεν-) Eub. 15.8 : — gnaw, nibble, munch, esp. of herbivorous animals, as mules, τ. ἄγρωστιν Od. 6.90; of swine, ἐρεβίνθους τ. Ar. Ach. 801, cf. 806; of cattle, τὸν θαλλόν, κόμαρον τ., Theoc. 4.45, 9.11; rarely of dogs, Εὐριπίδην ἔτρωγον Sotad. 15.15; of human beings in disease, λίθους τε καὶ γῆν τρώγουσι Hp. Prorrh. 2.31. of men, eat vegetables or fruit, τοὺς γενομένους [κυάμους] οὔτε τρώγουσι οὔτε ἕψοντες πατέονται Hdt. 2.37; τὸ κάτω [τῆς βύβλου] ib. 92; τὸν καρπὸν τοῦ λωτοῦ Id. 4.177; τ. βότρυς Ar. Eq. 1077; βολβοὺς τρώγων, τυροὺς κάπτων Anaxil. 18.3 (anap.); of dessert, eat fruits, as figs, almonds, etc., Hdt. 1.71, Ar. Pax 1324, Pherecr. 159 (v. τρωγάλια)· ἴτρια, μελίπηκτα, Sol. 38.1, Antiph. 140.4; of small fish as hors-d΄oeuvres, κἀν ποίᾳ πόλει τοσοῦτος <ὢν> τὸ μέγεθος ἰχθῦς τρώγεται· Eup. 23 D. ; abs., πίνειν καὶ τ. drink and eat dessert, D. 19.197; Com. metaph, γνώμας τ. Πανδελετείους Ar. Nu. 924 (anap.); — Pass., τρώγεται ἁπαλὰ ταῦτα καὶ αὖα Hdt. 2.92. later, simply eat, serving as pres. to ἔφαγον instead of ἐσθίω, ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα Ev. Jo. 6.54 (cf. aor. φάγητε… πίητε ib. 53); τρώγοντες καὶ πίνοντες Ev. Matt. 24.38; never in LXX (ὁ ἐσθίων ἄρτους μου LXX Ps. 40 (41).10 becomes ὁ τρώγων μου τὸν ἄρτον when cited in Ev. Jo. 13.18); δύο τρώγομεν ἀδελφοί is dub.l. in Plb. 31.23.9; ἔδωκεν εὔζωμον νήστῃ τρώγειν SIG 1171.9 (Crete, perh. i BC); ἡ νὺξ τὴν ἡμέραν τ. (of a black man eating white bread) Diog. Cyn. ap. Sammelb. 5730 (iv/v AD); ψυχρὰ τρώγοντα κατακαίεσθαι PMagLond. 121.177; ἔμοιγε, ὅσσα παρ’ ἀνθρώποις, τρώγειν ἔθος Batr. 34; this usage is mentioned by AB 114, censured by Phot.

fut. τρώξομαι, Ar. Ach. 771 ; aor. ἔτραγον, selten ἔτρωξα, wie κατατρώξαντες Timon. frg. 7 ; aor. pass. ἐτράγην (verwandt mit τρύω); – nagen, knuppern, essen, fressen, bes. rohe Speisen ; Hom. von den Maultieren, τρώγειν ἄγρωστιν, Od. 6.90 ; Her. 2.37 sagt τοὺς γενομένους κυάμους οὔτε τρώγουσι οὔτε ἕψοντες πατέονται, weder roh noch gekocht essen ; vgl. 1.71, 2.92, 4.177 ; später bes. vom Nachtisch, Nüsse, Mandeln knacken, naschen, Ar. u. A.; allgemein, πίνειν καὶ τρώγειν, Dem. 19.197 ; Folgde : δύο τρώγομεν ἀδελφοί, Pol. 52.9.9, wir leben zusammen. – Vgl. B.A. 114.

τρώγω
__1. prop., of animals, to gnaw, munch, crunch (Hom., al.).
__2. Of men, to eat raw food, as vegetables, nuts, etc. (Hdt., al.).
__3. In late vernacular, simply to eat (= ἐσθίω): Mat.24:38, Jhn.6:54, 56-58 13:18 (LXX ἐσθίων) (see Kennedy, Sources, 82, 155; MM, xxv).†
(AS)